Od stycznia 2012 roku zmienia się w Niemczech wiek emerytalny. Osoby urodzone od roku 1964 wzwyż przechodzą na emeryturę dopiero po ukończeniu przez nie 67 lat. Z kolei osoby urodzone pomiędzy rokiem 1947 a rokiem 1963 będą przechodziły na emeryturę stopniowo.

Aby uzyskać prawo do niemieckiej emerytury należy udokumentować pięcioletni okres składkowy. Po spełnieniu tego wymogu formalnego i po osiągnięciu wieku emerytalnego można liczyć na comiesięczne świadczenie emerytalne wypłacane przez niemieckiego ubezpieczyciela.

Dla urodzonych przed rokiem 1947 granica wieku emerytalnego obowiązuje jeszcze według starych zasad, tj. wiek emerytalny osiąga się po ukończeniu 65 lat. Kto urodził się w roku 1947 i później, ale nie później niż w 1963 roku, tego wiek emerytalny należy obliczyć proporcjonalnie. Jako przykład weźmy chociażby osobę, która urodziła się w 1950 roku, a więc to tylko 4 lata później, niż roczniki, które przechodzą na emeryturę wraz z sześćdziesiątymi piątymi urodzinami. Kto zatem urodził się w roku 1950, ten wiek emerytalny uzyska mając 65 lat i 4 miesiące. Według tej samej zasady „schodów” łatwo wyliczyć, kiedy na emeryturę przejdą osoby z rocznika 1958. Urodzeni w tymże roku przejdą na emeryturę mając 66 lat i nastąpi to w dniu ich sześćdziesiątych szóstych urodzin. Osoby z rocznika 1964 mają najgorzej w tym względzie, gdyż ich emerytura nastąpi dopiero w wieku 67 lat.

Od roku 2012 na wcześniejszą emeryturę będzie można przejść tylko w ściśle określonych przypadkach, a do takich należą następujące świadczenia: emerytura dla osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności, emerytura dla osób pozostających przez wiele lat ubezpieczonymi oraz emerytura dla górników, którzy będąc od wielu lat ubezpieczonymi pracują pod ziemią. Ale akurat w tym ostatnim przypadku nie ma w Niemczech zbyt wielu osób, które spełniają wymogi umożliwiające im załapanie się na ową wcześniejszą emeryturę przewidzianą dla górników pracujących pod ziemią.

W niemieckim ustawodawstwie pojawia się także zupełnie nowy termin, wcześniej ani nie zanany, ani też nie stosowany. Chodzi w tym przypadku o emeryturę dla szczególnie długo ubezpieczonych. Ten rodzaj emerytury umożliwia przejść na wiek emerytalny wraz z ukończeniem 65 roku życia, a więc jeszcze na starych zasadach.

Dwa znane wcześniej świadczenia emerytalne mają odpaść całkowicie. Jednym z tych świadczeń jest emerytura ze względu na bezrobocie, a drugim świadczeniem emerytura dla kobiet. Nowe ustawodawstwo dąży do tego, aby jedynie starsze roczniki mogły skorzystać z tych starych rozwiązań. Od roku 2012 mogą z tych dwóch wcześniej wymienionych świadczeń emerytalnych skorzystać osoby urodzone przed 1952 rokiem.

Nowa regulacja prawna przewiduje także pewne wyjątki znane jeszcze z poprzedniego stanu prawnego. Otóż niemiecki ustawodawca również w roku 2012 dopuszcza dla niektórych osób emeryturę po ukończeniu 63 lat. Wyjątek ten został jednak przewidziany tylko dla tych osób, które mogą się wykazać aż 35-letnim okresem składkowym. Ale niestety nic nie jest za darmo. Otóż za każdy miesiąc, który emeryta dzieli od faktycznego wieku emerytalnego potrąca mu się ze świadczenia emerytalnego 0,3%. Jeżeli ktoś mógłby przykładowo przejść na emeryturę dopiero w wieku 66 lat, a czyni to wcześniej, to potrąca mu się owe 0,3% za każdy z 36 miesięcy, które znajdują się pomiędzy faktycznym wiekiem emerytalnym a wcześniejszym wiekiem emerytalnym. Różnica ta w tym przypadku wynosi dokładnie 3 lata, zatem potrącenia za 36 miesięcy. Jak łatwo obliczyć, gdy pomnożymy 0,3% razy liczbę 36 miesięcy (0,3% x 36), to otrzymany wynik wynosi 10,8%. Dokładnie o tyle mniej emerytury otrzyma osoba, która przejdzie trzy lata wcześniej na emeryturę, niż to przewiduje jej faktyczny wiek. Wcześniejsza emerytura oznacza mniejsze świadczenie.

Źródło: Akademickie Wydawnictwo Wspólnoty Pracy.