Ponad 4 miliony niemieckich gospodarstw domowych korzysta regularnie z pomocy domowej. Ale w oficjalnych statystykach widnieje zaledwie 20.000 opiekunek posiadających opłacone składki ubezpieczenia społecznego.
Odkąd w Niemczech wprowadzono obowiązek opłacania składek na poczet Pflegeversicherung (ubezpieczenie opiekuńcze), to wzrosła automatycznie liczba osób chętnych do zatrudnienia opiekunki w domu. Powód takiego stanu rzeczy jest bardzo prosty – osoba objęta w Niemczech ubezpieczeniem opiekuńczym otrzymuje świadczenie pieniężne wypłacane na członków rodziny. Środki finansowe wypłacane z tytułu Pflegeversicherung można dobrowolnie rozdysponować. Rodzina osoby wymagającej opieki decyduje na co przeznaczyć pieniądze. Często otrzymywane pieniądze idą na opłacenie opiekunki.
Zgodnie z paragrafem 45a XI księgi socjalnej pomoc domowa jest przewidziana dla osoby wymagającej opieki, której członkowie rodziny dowiodą faktyczną potrzebę sprawowania opieki. W tym celu należy przedłożyć dokument o posiadaniu stopnia opieki w przedziale od kat. I do kat. III. Służba medyczna ubezpieczyciela dokonuje w tym celu stosownych badań i orzeka o potrzebie wprowadzenia opieki.
Do pierwszego stopnia opieki zaliczane są te osoby, które w ciągu jednego dnia wymagają opieki przez okres 90 minut. Drugi stopień wiąże się z opieką przez 180 minut w ciągu dnia. Trzeci stopień to opieka przez 300 minut dziennie.
Świadczenia pieniężne Pflegegeld wypłacane za opiekę w domu :
Stopień pierwszy: 235 Euro miesięcznie
Stopień drugi: 440 Euro miesięcznie
Stopień trzeci: 700 Euro miesięcznie
Pieniądze z tytułu Pflegegeld mogą zostać wypłacone zarówno na jedną osobę, jak i rozdzielone pomiędzy więcej osób (np. wypłacone na obu małżonków). Jeżeli osoba wymagająca opieki trafi do szpitala, to świadczenie przysługuje jeszcze tylko przez okres do 4 tygodni.
Większość opiekunek stanowią obcokrajowcy i nie zawsze całkiem legalnie świadczą pracę lub usługę w Niemczech. Zarobkowe świadczenie opieki może być wykonywane w dwojaki sposób. Albo opiekunka zostaje zatrudniona przez pracodawcę, albo prowadzi własną działalność gospodarczą.
Stosunek pracy określa obowiązki pracodawcy wobec opiekunki. Tygodniowy czas pracy opiekunki musi odpowiadać ustaleniom taryfowym, a te przewidują 38,5 godzin pracy w tygodniu. Również płaca musi opierać się o umowę taryfową, a stosunek pracy musi zostać poparty umową o pracę na czas określony. Przepisy prawne nie nakładają jakiś szczególnych obowiązków na opiekunkę w zakresie zawodowych i językowych kwalifikacji. Wystarczy ukończone 18 lat.
Własna działalność gospodarcza stwarza opiekunce większe możliwości. Usługę może teoretycznie świadczyć nawet 24 godziny na dobę, a zarobek po odliczeniu kosztów będzie większy, niż zawierając umowę o pracę, gdyż jako firma opiekunka może więcej wydatków wliczyć w koszty. To spowoduje wystąpienie dużo niższego podatku.
W tym celu opiekunka rejestruje jednoosobową działalność (Gewerbe), świadczy usługi opieki, na które nie potrzebuje żadnych dodatkowych zezwoleń i dokumentów potwierdzających zawód, wykształcenie lub znajomość języka niemieckiego. Raz na jakiś czas (najlepiej pod koniec każdego miesiąca) wystawia rachunek za wykonane prace w danym okresie czasu (np. w ciągu całego jednego miesiąca). W ten sposób opiekunka może nawet świadczyć usługę opieki dla dwóch lub więcej osób.
Według danych statystycznych opiekunka decydująca się na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej zarabia na rękę o 20% do 30% więcej, niż opiekunka będąca pracownikiem. W przypadku opiekunek wypożyczanych przez agencje pracy, różnica w wynagrodzeniu może wynosić nawet więcej.
Opracowanie własne na podstawie XI księgi socjalnej, danych statystycznych, umów taryfowych i przepisów podatkowych. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.