Podatki Europejskie


Austria

Rodzaje podatków w Austrii

Austria należy do tej grupy krajów Unii Europejskiej, gdzie płaci się najwyższe podatki. Podatkami są obciążone zarówno osoby fizyczne, jak i firmy. Austriacki system podatkowy jest podobny do niemieckiego.

Do najważniejszych rodzajów podatków płaconych w Austrii należą :

Podatek dochodowy (Einkommensteuer) oraz podatek dochodowy od wynagrodzenia (Lohnsteuer) są  w Austrii niezwykle wysokie, gdyż najwyższa stawka podatku wynosi 50%, a więc do budżetu Państwa trafia wtedy połowa dochodu podatnika !

Podatek VAT (Umsatzsteuer) zwany inaczej podatkiem od wartości dodanej (Mehrwertsteuer) wynosi generalnie 20% i jest nieco mniejszy niż w Polsce. Niektóre produkty lub usługi są obciążone niższą stawką podatku VAT, a takimi przykładowymi towarami są chociażby jedzenie i książki.

Podatek od osób prawnych (Körperschaftssteuer), którym są obciążone zyski spółek kapitałowych, a więc np. GmbH  (Sp. z o.o.) oraz AG (S.A), wynosi w Austrii 25%.

Podatki od majątku (Vermögenssteuern) w Austrii praktycznie nie istnieją. W przeszłości w austriackim systemie podatkowym funkcjonowały z powodzeniem Erbschaftssteuer oraz Schenkungssteuer.

Podatki od fundacji. W Austrii fundacje są obłożone podatkiem. W momencie zebrania kapitału jest on obciążony stawką 2,5% Stiftungseingangssteuer, a przychody z tytułu odsetek są obciążone podatkiem w wysokości 12,5%.

Opodatkowanie grupy przedsiębiorstw cechuje możliwość wliczenia w koszty w Austrii straty powstałej w córce-spółce zagranicą. Jeżeli zatem austriackie przedsiębiorstwo ma np. w Niemczech lub w Polsce spółkę przynoszącą straty, to stratę tę uwzględnia w austriackim bilansie.

Podatek od olejów mineralnych (Mineralölsteuer) nakładany jest na ropę i benzynę, a jego wysokość w zależności od rodzaju paliwa dochodzi nawet do 60% na 1 litr.

Podatek od wyrobów tytoniowych (Tabaksteuer) nakładany jest na produkty tytoniowe na czele z papierosami. Podatek jakim jest obciążona paczka zawierająca 20 sztuk papierosów wynosi przynajmniej 83 Centy.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.


Liczba Polaków legalnie pracujących w Austrii

W Austrii jest najniższe bezrobocie spośród wszystkich krajów strefy Euro. Wolnych i nieobsadzonych stanowisk pracy jest mnóstwo, a co więcej – stawki wynagrodzenia są wysokie. Mimo to brakuje chętnych do pracy.

Gospodarka Austrii bardzo liczyła na pracowników ze wschodu Europy, dla których austriacki rynek pracy stoi od dawna otworem. Niestety od dnia otwarcia rynku pracy, tj. 01.05.2011 z krajów EU-8 (w tym z Polski) do pracy w Austrii wyjechało zaledwie 26.806 pracowników co jest jedynie kroplą w morzu potrzeb austriackiej gospodarki. Z grupy niespełna 27 tysięcy pracowników tylko 14.361 osób pracuje w Austrii na stałe, a reszta to pracownicy sezonowi. 1/3 pracowników przybyłych po 1 maja 2011 do Austrii to kobiety, które w przeważającej mierze otrzymują pracę w turystyce. 2/3 pracowników to mężczyźni, którzy zatrudnienie znajdują głównie w budownictwie. Najwięcej pracowników z krajów EU-8 podejmuje pracę w Wiedniu i okolicach. W następnej kolejności  wśród regionów, do których kieruje się emigracja zarobkowa ze wschodniej Europy, znajduje się Dolna Austria. Oczywiście najliczniejszą grupą pracowników w Austrii są Polacy, a tuż za nimi plasują się Węgrzy i Słowacy. Prawie w ogóle nie ma w tej grupie obcokrajowców pracowników z krajów nadbałtyckich. Firmy budowlane z Polski, Węgier i Słowacji walczą między sobą o zlecenia w sektorze budownictwa, gdzie jednak o znalezienie zlecenia i podpisanie umowy o dzieło jest coraz trudniej. Silna konkurencja i brak kontaktów osłabiają szanse dostępu polskich firm do rynku budowlanego w Austrii. Z drugiej strony austriackie firmy bardzo potrzebują fachowców, których są w stanie bardzo dobrze opłacać.

Opracowanie własne na podstawie danych austriackiego Ministerstwa Spraw Socjalnych. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.


Wysokość zarobków w Austrii

Austriaccy pracodawcy dobrze wynagradzają fachowców. Często stawki oferowane w Austrii są większe niż te, które za podobną pracę otrzymuje się w Niemczech. Austria staję się dla wielu pracowników z Polski atrakcyjnym miejscem podjęcia pracy.

Każdy chce zarobić zagranicą jak najwięcej. Dla zdecydowanej większości wyjeżdżających do pracy do innego kraju decydujące znaczenia ma czynnik ekonomiczny. Wyjeżdżamy zatem będąc pod wpływem oczekiwań co do polepszenia swoich zarobków i podniesienia standardów życia. To właśnie stawka oferowana za konkretną pracę najbardziej interesuje pracowników zatrudnionych zagranicą. W Austrii można dobrze zarobić, ale trzeba znaleźć odpowiednią pracę. Istnieją bowiem duże różnice i duża rozpiętość w kwestii uzyskiwanych zarobków w zależności od pewnych czynników.

Średnie wynagrodzenie mężczyzny licząc je wraz z dodatkami wynosi w Austrii 2.605 Euro brutto, a kobiety 1.753 Euro. Różnice w wynagradzaniu pracowników zależą nie tylko od płci. Czynnikami branymi pod uwagę są także wiek pracownika i miejsce, w którym znajduje się zakład pracy. Duża różnica w poziomie wynagradzania jest widoczna w poszczególnych austriackich Landach. Inne stawki są oferowane w stolicy kraju, a inne gdzieś na peryferiach. Podejmując pracę w Austrii musimy brać dokładnie pod uwagę region, w którym przyjdzie nam pracować, gdyż za podobną pracę przy podobnych wymaganiach pracodawcy możemy w jednej części Austrii zarobić całkiem nieźle, a w innej części kraju już tylko przeciętnie.

Średnie wynagrodzenie mężczyzn w Wiedniu kształtuje się na poziomie 2.080 Euro, natomiast średnie wynagrodzenie kobiet wynosi w stolicy Austrii 1.429 Euro.

Zarobki tak naprawdę zależą od wieku pracownika i jego doświadczenia zawodowego w branży. Osoby do lat 19 nie zarabiają już tak dobrze, gdyż są dopiero początkującymi pracownikami i dopiero zdobywają pierwsze szlify zawodowe. Młodzieńcy mogą liczyć na średnie zarobki na poziomie 1.370 Euro, a dziewczęta na 1.120 Euro. W przedziale wiekowym 20-24 mężczyźnie zarabiają średnio 1.802 Euro, a kobiety 1.370 Euro. Osoby pomiędzy 25 a 29 lat zarabiają odpowiednio 1.947 Euro i 1.335 Euro.

Mężczyźni w wieku 30-34 lata zarabiają średnio 2.035 Euro, a kobiety 1.358 Euro. W przedziale wiekowym 35-39 lat zarobki mężczyzn wynoszą średnio 2.127 Euro, a kobiet 1.406 Euro. W przedziale wiekowym 40-44 lata zarabia się średnio 2.212 Euro (mężczyźni) oraz 1.470 Euro (kobiety). W wieku 45-49 lat odpowiednio 2.246 Euro i 1.515 Euro, a w wieku 50-54 lata 2.275 Euro i 1.557 Euro. Mężczyźni mający od 55 do 59 lat zarabiają średnio 2.351 Euro, a kobiety 1.594 Euro. Osoby od 60 roku życia zarabiają odpowiednio 2.198 Euro i 1.130 Euro.

Źródło: Związek ubezpieczycieli.


Dokumenty do rozliczenia podatku z Austrii

Aby móc dokonać rozliczenia z austriackiego podatku, należy zbierać dokumenty potwierdzające okres zatrudnienia, gdyż te będą stanowiły podstawę do uzyskania zwrotu podatku z Austrii. Pracownicy wraz z miesięcznym wynagrodzeniem powinni otrzymać od zatrudniających ich pracodawców miesięczne zestawienie, w którym zawarte są najważniejsze informacje dotyczące bieżącego zatrudnienia danego pracownika. I tak zaświadczenie dot. zatrudnienia powinno zawierać następujące pozycje:
• zarobek brutto
• podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
• obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne
• podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym
• podatek od wynagrodzeń

Każdy pracownik zatrudniony w Austrii powinien otrzymać roczne zestawienie wynagrodzenia (dokument L16). Pracodawca ma obowiązek  do końca lutego (w formie elektronicznej) lub do końca stycznia złożyć L16 za poprzedni rok kalendarzowy dla wszystkich pracowników w Urzędzie Skarbowym właściwym miejscem ze względu na siedzibę firmy (lub do właściwego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych).

Na rocznym zestawieniu wynagrodzenia powinny znaleźć się następujące informacje:

• suma wypłaconego w  poprzednim roku kalendarzowym wynagrodzenia,

• numer PESEL pracownika,

• numer ubezpieczenia społecznego partnera lub partnerki,

• liczba dzieci kwalifikujących się do zasiłku, jeśli dana osoba była  jedynym żywicielem rodziny.

Na rocznym zestawieniu dochodów musi znajdować się  NIP pracodawcy,  który obowiązkowo  należy przekazać Urzędowi Skarbowemu.

Pracownicy mają prawo poprosić o kopię zaświadczenia o rocznym wynagrodzeniu. Jednakże w momencie zakończenia umowy o pracę, jeśli zatrudnienie zakończone zostało w ciągu roku, pracownik ma obowiązek przekazać roczne zestawienie dochodów  w biurze  rozliczeń  podatku lub właściwych instytucjach  ubezpieczenia społecznego do 15 dnia następnego miesiąca.

Od kwoty wynagrodzenia należnego za nadgodziny płaci się w Austrii tylko część podatków. Przy  przepracowaniu nadgodzin z co najmniej 50 procentowym dodatkiem, pierwsze dziesięć godzin nadliczbowych w miesiącu pozostaje wolne od podatku (z czego tylko maksymalnie 86 Euro są zwolnione z podatku).

Oprócz tego dodatkowo mogą zostać dopłacone dodatki za pracę wykonywaną w godzinach nadliczbowych w niedziele, święta i za pracę wykonywaną w porze nocnej. Opłaty za niedziele, święta i pracę w porze nocnej są wolne od podatku do kwoty 360 € miesięcznie. Przy dodatkach za pracę na nocnej zmianie kwota wolna od podatku może wynosić do 540 € miesięcznie.

Brudne, ciężkie i niebezpieczne prace powinny być traktowane jako wolne od podatku do 360 € lub (przede wszystkim przy pracy w nocy) do 540 € miesięcznie. Stawki te stosuje się tylko wtedy, gdy  jest to zgodne z wymogami prawa, umowy kolektywnej lub umowy o pracę.

Opracowanie własne na podstawie aktualnych przepisów.


Familienbeihilfe – austriacki zasiłek rodzinny

W Austrii, podobnie jak w Niemczech, dużą wagę przywiązuje się do finansowej pomocy rodzicom w wychowywaniu dzieci. Państwo wypłaca świadczenie w postaci zasiłku rodzinnego, które jest uzależnione przede wszystkim od wieku posiadanych dzieci. Bardzo ważną rzeczą i godnym podkreślenia faktem jest to, że wysokość zasiłku rodzinnego wzrasta wraz z ilością dzieci, a dochody rodziców nie mają tutaj wpływu na wypłatę świadczenia (nie ma granicy dochodowej!). Familienbeihilfe otrzymuje się co drugi miesiąc, aż do rozpoczęcia pracy zawodowej dziecka, jednakże nie dłużej niż do ukończenia przez nie 25 roku życia. Zasiłek wypłaca się z reguły matce dziecka (warunkiem jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego przez rodziców) chyba, że zostanie złożony wniosek o wypłatę świadczenia dla ojca. Zgoda matki jest w takim wypadku obligatoryjna. W przypadku gdy rodzice żyją osobno, to prawo do pobierania świadczenia ma ta osoba, u której mieszka dziecko. Zasiłek rodzinny nie jest wypłacany na dzieci, które odbywają zasadniczą służbę wojskową lub służbę zastępczą.

Zasiłek rodzinny (wcześniej nazywany Kinderbeihilfe) jest finansowany z funduszy przeznaczonych na politykę rodzinną Środki te są pozyskiwane od pracodawców, którzy ustawowo zobowiązani są wpłacać określoną sumę na poczet wypłaty zasiłku rodzinnego.

Osoby mające prawo do zasiłku rodzinnego w Austrii :
• obywatele Austrii
• obywatele UE/EOG oraz obywatele Szwajcarii
• obywatele państw trzecich, którzy przebywają w Austrii na podstawie dokumentu uprawniającego ich do stałego pobytu w Austrii
• osoby ze statusem uchodźcy na podstawie ustawy Asylum

Prawo do zasiłku rodzinnego dla dziecka lub dzieci przysługuje osobom posiadającym stałe miejsce pobytu w Austrii  i żyją z dzieckiem w tym samym gospodarstwie domowym. O zasiłek rodzinny może starać się  każda osoba spełniająca powyższe warunki.

Austriacki zasiłek rodzinny przysługuje :

a) na wszystkie dzieci, które nie ukończyły 18 roku życia,

b) na dzieci, które ukończyły 18 lat, przysługuje zasiłek wtedy, gdy znajdują się one w trakcie nauki zawodu, studiów oraz przeszkoleń,

c) dzieciom powyżej 18 roku życia, które ukończyły kształcenie i szkolenie zawodowe, od 01.03.2011  nie przysługuje prawo do świadczeń rodzinnych – nawet gdy są one zarejestrowane jako bezrobotne.


Okres otrzymywania austriackiego zasiłku rodzinnego na dziecko :

•  Od 1 Lipca 2011 zostało wprowadzone ograniczenie wiekowe zasiłku rodzinnego. Wraz z nową regulacją zasiłek rodzinny przysługuje dzieciom, które nie ukończyły 24 roku życia

• Jeśli spełnione są określone warunki, zasiłek rodzinny może być wypłacany do 25 roku życia.

• W okresie od ukończenia nauki przez dziecko i podjęcia dalszego kształcenia zawodowego przysługuje prawo do zasiłku rodzinnego, pod warunkiem, że dziecko nie ukończyło 24 rok życia.

• Na dorosłe dzieci, które studiują, przysługuje prawo do świadczeń rodzinnych pod warunkiem, że planowany okres studiów i pozytywne wyniki uzyskane w nauce zostały przedłożone urzędnikom i o nie zostały uzupełnione akta sprawy.

Zasady przyznawania austriackiego zasiłku rodzinnego osobom do 25 roku życia :

• Jeśli zostanie przedłożone zaświadczenie o trwającym kształceniu się w zawodzie  lub o odrabianiu służby cywilnej.

• Jeżeli studentka urodziła dziecko lub w dniu jej 24 urodzin była w ciąży.

• Jeśli studia trwają  przez co najmniej 10 semestrów, a zostały  rozpoczęte w roku kalendarzowym, w którym dziecko miało 19 lat (przy zachowaniu minimalnego okresu studiów aż do ukończenia studiów).

• Jeśli pełniona dobrowolna pomoc w ramach wolontariuszu została zakończona w państwie (w Austrii)  jako miejscu działań.

W niektórych przypadkach nie obowiązuje limit wieku dziecka i austriacki zasiłek rodzinny można otrzymać nawet na zupełnie dorosłe dziecko, które wcale nie pobiera nauki. Jednak ustawodawca bardzo sztywno określił zasady, według których rodzicom przysługuje świadczenie bez zachowania jakiegokolwiek limitu wieku dziecka. W przypadku gdy mamy do czynienia z dzieckiem będącym upośledzonym w stopniu trwałym, to wobec takiego dziecka nie stosuje się ograniczeń wiekowych, o ile kalectwo dziecka wystąpiło przed jego 21 urodzinami lub w trakcie nauki zawodu przed 25 urodzinami (włącznie do czerwca 2011 r.: do 27 urodzin).

Źródło: Familienbeihilfe.


Wysokość zasiłku rodzinnego w Austrii

Kto z pracowników zatrudnionych w Austrii posiada dziecko bądź dzieci, tego w pierwszej kolejności interesuje wysokość przysługującego mu austriackiego zasiłku rodzinnego. Familienbeihilfe (wcześniej Kinderbeihilfe) wypłacane jest w Austrii co drugi miesiąc, a nie tak jak przykładowo Kindergeld w Niemczech, który rodzice otrzymują każdego miesiąca. Mimo wszystko wysokość zasiłku rodzinnego w Austrii jest na przyzwoitym poziomie.

Na pierwsze dziecko:

Na każde dziecko: 105,40 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończy 3 lata: 112,70 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 10 lat: 130,90 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 19 lat: 152,70 Euro

Na drugie dziecko:

 

Na każde dziecko: 118,20 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończy 3 lata: 125,50 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 10 lat: 143,70 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 19 lat: 165,50 Euro

 

Na trzecie dziecko:

Na każde dziecko: 140,40 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończy 3 lata: 147,70 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 10 lat: 165,90 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 19 lat: 187,70 Euro

Na czwarte dziecko i każde następne:

Na każde dziecko: 155,40 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończy 3 lata: 162,70 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 10 lat: 180,90 Euro

Od miesiąca, w którym dziecko ukończyło 19 lat: 202,70 Euro

 

 

W Austrii występuje także tzw. zwiększony zasiłek rodzinny. Na niepełnosprawne dzieci o wysokim stopniu niepełnosprawności stawka zasiłku rodzinnego wzrosła o 138,30 € na miesiąc. Wraz ze złożeniem wniosku o zasiłek na niepełnosprawne dziecko należy załączyć do niego zaświadczenie lekarskie. Stopnień niepełnosprawności lub trwałej niezdolności musi być potwierdzony świadectwem z Federalnego Urzędu Opieki Społecznej.

W Austrii częstotliwość wypłacania zasiłku rodzinnego nie odbywa się tak jak w Niemczech każdego miesiąca. Zasiłek rodzinny wypłacany jest 6 razy do roku w dwumiesięcznych ratach. Trzynasty zasiłek rodzinny jest regulowany według ustaleń.

Od września 2011 r. do zasiłku rodzinnego wypłacana jest dodatkowa kwota 100 € wpisowego w szkole, specjalnie dla dzieci od 6 do 15 roku życia (tj. od 16 roku życia dziecka nie ma już opłaty rejestracyjnej w szkole).

Problemem, który sprawia rodzicom najwięcej kłopotów jest kwestia zarobku dziecka, które może ono osiągnąć bez odebrania lub wstrzymania rodzicom świadczenia. Dorosłe dzieci mogą mieć roczne dochody nie przekraczające maksymalnie 10.000 Euro (do roku 2010: 9.000 €), aby nie stracić prawa do świadczeń rodzinnych.

Kwota zarobku w wysokości 10.000 Euro jest podstawą podatku od dochodów osobistych, bez  uwzględnienia 13 i 14 wynagrodzenia. Odszkodowania dla uczniów lub też zapomogi dla sierot są dochodami, które nie podlegają opodatkowaniu.

Źródło: Familienbeihilfe.


Pobyt w Austrii obywatela polskiego

Obywatele Szwajcarii oraz Unii Europejskiej (w tym Polacy) nie potrzebują specjalnego zezwolenia na pobyt w Austrii, jakie wymaga austriacka administracja od obywateli krajów trzecich. Polacy mogą zatem przebywać w Austrii do 3 miesięcy bez załatwiania większych formalności. Po upływie okresu trzymiesięcznego każdy obywatel Polski musi się w Austrii oficjalnie zameldować. Skutkiem meldunku jest wystawienie przez administrację w Austrii zaświadczenia o zameldowaniu.

Po upływie 5 lat pobytu w Austrii obywatele Polski otrzymują prawo do tzw. pobytu stałego. Warunkiem uzyskania statusu pobytu stałego jest taki pobyt w Austrii, który jest absolutnie zgodny z prawem i co ważne – nieprzerwany. Owe 5 lat pobytu w Austrii nie może być przerwane. Oczywiście nie chodzi tu o przebywanie non-stop u stóp Alp bez wyjazdu na urlop poza granice kraju, jednakże trzeba udowodnić, że np. pracuje się przez pięć okrągłych lat w Austrii. Po spełnieniu tych dwóch kryteriów można dopiero mówić o pobycie stałym w Austrii. Od strony administracyjnej pobyt stały w Austrii zostaje potwierdzony kolejnym zaświadczeniem, które tym razem nosi nazwę „Zaświadczenie o pobycie na stałe”.

Obywatele Polski mają wolny dostęp do austriackiego rynku pracy. Mogą zatem swobodnie przemieszczać się po Austrii w poszukiwaniu zatrudnienia i takowe podejmować. Jedynym warunkiem jest posiadanie ważnego dokumentu tożsamości, tj. dowodu osobistego lub względnie paszportu. Polacy mogą w Austrii nie tylko legalnie pracować, ale również otwierać i prowadzić działalność gospodarczą.

Źródło: Ustawa o meldunku.


Gospodarka Austrii

Pomimo tego, iż Austria w oczach wielu ludzi uchodzi jako kraj rolniczy i cel podróży turystycznych, to jednak nie można zapominać, iż jest także ważnym ośrodkiem przemysłowym, a wiele światowych koncernów i uznanych marek na świecie ma właśnie w Austrii swoje główne siedziby.

Bardzo dobrze rozwija się w Austrii sektor usług. Kraj słynie nie tylko z bardzo dobrych usług turystycznych, gastronomicznych i hotelarskich, ale także np. z usług bankowych. Do najważniejszych gałęzi gospodarki należą branża spożywcza, produkcja używek, przemysł maszynowy, przemysł stalowy, przemysł elektroniczny, przemysł elektryczny, przemysł chemiczny oraz produkcja samochodów i części do nich.

Polscy pracownicy bądź też polskie firmy mogą w w/w gałęziach przemysłu szukać zatrudnienia względnie zleceń, gdyż w tych sektorach nastąpił wyraźny wzrost gospodarczy. Generalnie Austria cieszy się wśród zagranicznych inwestorów dużych zainteresowaniem. Powodem takiego stanu rzeczy jest z jednej strony stabilna gospodarka odnotowująca stały wzrost. Z drugiej zaś strony położenie kraju wpływa w istotny sposób na podjęcie decyzji o ulokowaniu firmy właśnie w Austrii. Kraj ten jest pomostem pomiędzy Europą Zachodnią a Europą Wschodnią, a także jej bliski kontakt do krajów z Europy Południowej sprawia, iż Austria jest bardzo ważnym węzłem komunikacyjnym oraz gospodarczym.

Jednym z sąsiadów Austrii są Niemcy, a zarazem jest to najważniejszy partner biznesowy. Wiele niemieckich firm inwestuje na rynku austriackim i otwiera tu swoje przedstawicielstwa. Na południu Austria graniczy z Włochami, do których mimo wszystko należy gospodarka zaliczana do jednej z najsilniejszych w Europie. Ponadto Austria może pochwalić się świetnymi tradycjami w pielęgnowaniu kontaktów w Europie Wschodniej. Uwarunkowania historyczne pozwalają jej korzystać w pełni ze współpracy z takimi krajami jak Węgry, Czechy i Słowacja, które przecież dawno temu tworzyły z Austrią monolit. Ponadto Austria pielęgnuje dobre kontakty handlowe z krajami byłej Jugosławii, a w szczególności z Chorwacją. Nie można także zapominać, że jednym z ważniejszych partnerów Austrii jest Szwajcaria, której gospodarka jest tylko nieznacznie lepsza od gospodarki austriackiej. To międzynarodowe ukierunkowanie Austrii sprawia, że ten wcale nieduży kraj bardzo dobrze wykorzystuje swoją rolę w zjednoczonej Europie.

Najważniejsze dane dotyczące austriackiej gospodarki :

wzrost gospodarczy 2%
produkt krajowy brutto 284 miliardów Euro
produkt krajowy brutto na 1 mieszkańca 29.960 Euro
procentowo produkt krajowy brutto 2,76%
poziom inflacji 1,7%
poziom eksportu (w % PKB) 39,4%
poziom inwestycji (w % PKB) 20,7%

Źródło: OECD, WIFO, Eurostat, Komisja Europejska.


Bezrobocie w Austrii

Poziom bezrobocia w Austrii kształtuje się mniej więcej na poziomie około 250.000 osób bezrobotnych. Ostatnie dane statystyczne Urzędu Pracy wykazywały, że 244.346 osób jest w Austrii zarejestrowanych jako bezrobotne. Liczba ta kształtuje poziom bezrobocia na poziomie 6,7%, co odzwierciedla krajowe obliczenia. Z kolei według obliczeń Unii Europejskiej poziom bezrobocia w Austrii jest procentowo mniejszy i wynosi 4,8%. Dawałoby to Austrii w Europie drugą pozycję tuż za Holandią w kategorii krajów o najniższej stopie bezrobocia.

W Austrii duży nacisk kładzie się na zdobycie dobrego wykształcenia oraz na samo kształcenie. Według obecnie dostępnych danych w Austrii naukę pobiera 73.101 osób i one nie zostały ujęte w statystyce bezrobotnych. Być może również i z tego powodu statystyki wyglądają tak dobrze. Nie umniejsza to jednak nic krajowi, który i tak w oczach większości Europejczyków uchodzi za przykład kraju o bardzo niskim bezrobociu i bardzo dobrym wykorzystaniu zasobów ludzkich. 38.690 osób do 25-roku życia jest zarejestrowanych w Austrii w Urzędach Pracy jako bezrobotni. Jednak liczba osób młodych pozostających bez pracy w ostatnich latach spada i to nawet rocznie w stosunku 8,4%. Zwiększa się jednak bezrobocie wśród osób bez wykształcenia, co by dobitnie świadczyło, iż austriacki rynek pracy wchłania fachowców. Chociaż z drugiej strony powoli rośnie także odsetek osób o wyższym wykształceniu, które posiadają w Austrii status bezrobotnego.

Liczba bezrobotnych wzrosła w ostatnich latach przede wszystkim wśród przedstawicieli zawodów związanych z nauczaniem, kulturą i medycyną. Z drugiej zaś strony spada liczba bezrobotnych w branży produkcyjnej oraz w zawodach związanych z wszelkiego rodzaju pomocą (począwszy od pomocników na budowach, a skończywszy na pomocach w gospodarstwach domowych i opiece).
Siła nabywcza w Austrii kształtuje się na poziomie 75,7% pośród docelowej grupy wiekowej,  a więc w grupie osób pomiędzy 15 a 64 rokiem życia. W porównaniu do średniej osiąganej w Unii Europejskiej jest to wynik lepszy o 3,3%.

Generalnie kto chce pracować w Austrii, ten pracę znajdzie. Aczkolwiek praca i wakujące miejsca pracy są jeszcze dostępne dla osób bez odpowiedniego wykształcenia, to jednak ten trend może się w najbliższym czasie nieco zastopować i podążać bardziej ku modelowi niemieckiemu, a więc praca dla fachowców z dobrą znajomością języka niemieckiego i z doświadczeniem na podobnym stanowisku pracy. Austria to jednak kraj dużo mniejszy niż Niemcy i przy dużym napływie rąk do pracy z zagranicy może brakować w przyszłości wolnych stanowisk pracy dla osób niewykwalifikowanych. Choć z drugiej strony trzeba przyznać, że Austriacy świetnie sobie radzą ze zwalczaniem bezrobocia.

Źródło: Na podstawie danych Urzędu Pracy.


Podział administracyjny i ludność w Austrii

Austria składa się z dziewięciu Landów, zwanymi potocznie po polsku krajami związkowymi. Na terenie kraju znajduje się 85 powiatów oraz 2368 gmin. Stolica kraju, jak przystało na prawdziwą metropolię, dzieli się na 23 okręgi i już dziś Wiedeń jest tym europejskim miastem, w którym poziom życia jest najwyższy. Inne duże miasta o dużej liczbie mieszkańców, a zarazem stolice poszczególnych austriackich Landów to Graz (Steiermark), Linz (Oberösterreich), Salzburg (Salzburg) oraz Innsbruck (Tirol).

Oto lista austriackich Landów :

Burgenland, którego stolicą jest Eisenstadt. Liczba mieszkańców 284.897. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 72. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 5,7 %.

Kärnten (Karyntia),  którego stolicą jest Klagenfurt. Liczba mieszkańców 558.085. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 59. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 7,0 %.

Niederösterreich (Dolna Austria), którego stolicą jest Sankt Pölten. Liczba mieszkańców 1.611.829. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 84. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 6,9 %.

Oberösterreich Górna Austria, którego stolicą jest Linz. Liczba mieszkańców 1.412.545. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 118. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 8,1 %.

Salzburg ze stolicą o tej samej nazwie. Liczba mieszkańców 531.586. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 74. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 12,8 %.

Steiermark (Styria), którego stolicą jest Graz. Liczba mieszkańców 1.210.259 Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 74. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 6,9 %.

Tirol (Tyrol), którego stolicą jest Innsbruck. Liczba mieszkańców 709.912. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 56. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 11,0 %.

Vorarlberg ze stolicą w Bregenz. Liczba mieszkańców 369.922. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 142. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 13,1 %.

Wien (Wiedeń), który jako miasto stanowi Land. Liczba mieszkańców oficjalnie 1.714.142, a nie oficjalnie 2.500.000. Liczba mieszkańców przypadająca na 1 kilometr kwadratowy to 4134. Procentowy udział obcokrajowców przypadający na liczbę mieszkańców wynosi 21,5 %.

Godnym podkreślenia jest fakt, że flaga Landu Oberösterreich oraz Tirol jest biało-czerwona i niemal identyczna z flagą Polski.

Austrię zamieszkuje 8.430.558 mieszkańców, a największą grupę obcokrajowców tworzą Niemcy, których w roku 2007 było w Austrii 109.000 osób, a już rok później w 2008r. liczba ta wzrosła do 124.710. Na dzień dzisiejszy bardzo trudno stwierdzić, ilu obywateli niemieckich może mieszkać, pracować lub prowadzić działalność gospodarczą w Austrii, ale liczba ta powinna stale rosnąć w górę.

Liczba mieszkańców Austrii w taki oto sposób rosła na przestrzeni ostatnich lat :
1913 rok = 6.767.000 mieszkańców          1919 rok = 6.420.000 mieszkańców 
1923 rok = 6.535.000 mieszkańców          1930 rok = 6.684.000 mieszkańców  
1934 rok = 6.760.044  mieszkańców         1939 rok = 6.653.000 mieszkańców  
1951 rok = 6.933.905 mieszkańców          1961 rok = 7.073.807 mieszkańców  
1971 rok = 7.491.526 mieszkańców          1981 rok = 7.555.338 mieszkańców  
1985 rok = 7.564.984 mieszkańców          1988 rok = 7.697.000 mieszkańców  
1990 rok = 7.677.850 mieszkańców          1991 rok = 7.755.000 mieszkańców  
1995 rok = 7.948.278 mieszkańców          2000 rok = 8.011.566 mieszkańców  
2001 rok = 8.043.000 mieszkańców          2005 rok = 8.225.278 mieszkańców  
2006 rok = 8.267.948 mieszkańców          2007 rok = 8.300.954 mieszkańców  
2008 rok = 8.336.549 mieszkańców          2009 rok = 8.363.040  mieszkańców  
2010 rok = 8.387.742 mieszkańców          2011 rok = 8.430.558 mieszkańców

66,0 % społeczeństwa w Austrii to katolicy w liczbie 5.530.000 wiernych.  3,9 % społeczeństwa to ewangelicy w liczbie 325.314 osób. Islam wyznaje w Austrii 515.914 osób, co przekłada się na 6,2% społeczeństwa. Wiele osób zamieszkujących Austrię nie deklaruje przynależności do żadnej religii, choć osoby te wywodzą się z europejskiej kultury chrześcijańskiej, o czym dobitnie świadczy fakt, iż jeszcze w 1961 roku Austrię zamieszkiwało 89% katolików, a w roku 1991 ich oficjalna liczba kształtowała się na poziomie 78%.

Źródło: Austriacki Urząd Statystyczny.


Samochody w zimie

W Austrii na właścicieli samochodów osobowych spada obowiązek wyposażenia pojazdów na zimę, a  obowiązkowe jest stosowanie opon zimowych lub łańcuchów przeciwpoślizgowych. Już od 1. stycznia 2008 kierowcy poruszający się po drogach Austrii mają obowiązek posiadania odpowiedniego wyposażenia zimowego.

W przypadku samochodów osobowych, samochodów z lekką lub ciężką przyczepą albo lekkich samochodów dostawczych (do 3,5 tony, na które wymagane jest prawo jazdy kat. B)  istnieje obowiązek posiadania wyposażenia zimowego w zależności od panujących warunków pogodowych w okresie od 1 listopada do 15 kwietnia następnego roku.
Kierowcy samochodów osobowych i lekkich samochodów dostawczych w warunkach zimowych mają dwie możliwości do wyboru:

Opcja pierwszaOpony zimowe
Opony zimowe powinny znajdować się na wszystkich kołach, gdy nawierzchnia drogi pokryta jest śniegiem, błotem pośniegowym lub lodem. Kierowcy powinni regularnie śledzić prognozę pogody i być przygotowani na jej zmianę. Wraz z obniżaniem się temperatury na wilgotnej jezdni może powstać gołoledź, a w przypadku jej wystąpienia to posiadanie opon zimowych jest już stuprocentowo obowiązkowe
Zgodnie z  austriackimi przepisami opony zimowe są oznaczone literami „M+S”, „M.S.” lub „M & S” oraz posiadają bieżnik o głębokości co najmniej 4 mm. W przypadku opon diagonalnych 5 mm. Powyższe ma zastosowanie również w przypadku opon całorocznych, uniwersalnych i opon z kolcami.

Opcja drugaOpony letnie z łańcuchami śniegowymi
Alternatywą dla opon zimowych mogą być łańcuchy śniegowe, zamontowane na co najmniej dwóch kołach napędowych. Ich stosowanie jest jednak dozwolone tylko w przypadku, gdy jezdnia jest całkowicie lub prawie całkowicie pokryta śniegiem lub lodem. W innych przypadkach łańcuchów zakładać nie można. Ich przeznaczenie jest przecież zgodne z nazwą, a więc są to łańcuchy śniegowe, przeznaczone na śnieg i temu podobne warunki pogodowe.

Łańcuchy należy założyć na koła osi napędowej. Kierowcy aut wyposażonych w opony letnie, którzy wybierają się na dłużej do pracy w Austrii, powinni zawsze zabierać ze sobą łańcuchy.
Austriacka ustawa o ruchu drogowym nie przewiduje wyraźnego zakazu holowania przyczepy wyposażonej w opony letnie pojazdem na oponach zimowych (i odwrotnie). Powyższe obowiązuje w przypadku lekkich przyczep bez układu hamulcowego, jak i przyczep ciężkich (posiadających hamulce). Jednak w przypadku opon z kolcami przepisy nakazują wyposażenie przyczepy w opony takiego samego rodzaju, jaki posiada pojazd holujący. Zgodnie z zaleceniami austriackiego automobilklubu (ÖAMTC) w przyczepach użytkowanych należałoby stosować opony zimowe lub całoroczne przez cały okrągły rok.

Kierowcy pojazdów poruszający się bez opon zimowych w zimowych warunkach drogowych ryzykują otrzymanie mandatu w wysokości 35 Euro. Jeżeli stwarzają zagrożenie dla innych uczestników ruchu, teoretycznie kara może sięgnąć nawet kwoty 5.000 Euro. Ale tu akurat wszystko zależy od konkretnego zagrożenia bądź skutków wynikających z braku opon zimowych podczas jazdy samochodem zimą.
Gdy szkodę spowoduje kierowca pojazdu osobowego, którego samochód wbrew przepisom nie jest wyposażony w opony zimowe, to poszkodowany w zdarzeniu otrzymuje odszkodowanie z jego ubezpieczenia OC. Zatem warto mieć także z tego powodu opony zimowe. Ich brak może nas sporo kosztować.

Firma ubezpieczeniowa może odmówić wypłaty odszkodowania z ubezpieczenia autocasco samochodu, który w chwili powstania szkody był wyposażony w opony letnie, wskazując na „rażące niedbalstwo”, pod warunkiem istnienia dodatkowych okoliczności takich jak chociażby nadmierna prędkość lub rozmowa przez telefon.

Obowiązek posiadania wyposażenia zimowego dotyczy nie tylko samochodów osobowych, ale przecież także autobusów i samochodów ciężarowych. Nie bacząc na warunki pogodowe i stan jezdni, autobusy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony w okresie od 1 listopada do 15 marca mogą uczestniczyć w ruchu drogowym tylko pod warunkiem założenia opon zimowych na co najmniej jedną oś napędową. Samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t mają ten sam obowiązek w okresie od 1 listopada do 15 kwietnia. Dodatkowo w tym samym czasie kierowcy wyżej wymienionych pojazdów powinni wozić ze sobą łańcuchy śniegowe.

Zamiast opon zimowych można używać opon do „specjalnych zastosowań“. Są to opony przeznaczone do użytku zarówno na drogach, jak i w terenie. Opony zimowe muszą posiadać oznaczenie M+S, M.S. lub M&S, a opony specjalne ET, ML lub MPT. Minimalna głębokość bieżnika wynosi 5 mm w przypadku opon o budowie radialnej i 6 mm w przypadku opon diagonalnych. Wyjątek stanowią pojazdy służb porządku publicznego, wojska i straży pożarnej, w których przypadku zakładanie opon zimowych ze względu na przeważający rodzaj zastosowania pojazdu jest niemożliwe lub nieuzasadnione, jak również pojazdy znajdujące się  w trakcie jazdy próbnej lub transportu. Obowiązkowi posiadania zimowego wyposażenia nie podlegają mikrosamochody, motorowery i motocykle, ale też nimi w zimie nie jeździ się za wiele, o ile w ogóle.

Źródło: Austria.Info

 


Holandia

Holenderskie rozliczenie podatkowe

Większość Polaków pracujących w Holandii podlega obowiązkowi złożenia w Holandii rocznego rozliczenia podatkowego, które jest podstawą do uzyskania pieniędzy z tytułu zwrotu podatku dochodowego.

Zagraniczni podatnicy są zobowiązani do złożenia zeznania podatkowego w Holandii, jeśli zostali wezwani do złożenia zeznania podatkowego w Holandii, otrzymali podatkowy formularz rozliczeniowy, a także wtedy gdy nie otrzymali wezwania lub formularza, ale uzyskali holenderskie dochody, które jeszcze nie zostały opodatkowane. Wymóg w Holandii jest taki, że podatek należny musi być większy niż 45 Euro. Jeżeli podatnik spodziewa się zwrotu podatku, to w każdym przypadku warto złożyć roczne rozliczenie podatkowe.

Zagraniczny podatnik ma obowiązek najpóźniej do 30 czerwca złożyć zeznanie podatkowe za rok poprzedni. Do końca roku otrzyma on od holenderskiego fiskusa tymczasową decyzję podatkową.

Jeżeli zeznanie podatkowe zostanie złożone do 31 marca, to podatnik najpóźniej do 30 czerwca otrzyma tymczasową decyzje podatkową oraz ewentualnie tymczasową decyzję o zwrocie ubezpieczenia zdrowotnego. Na decyzji znajduje się kwota zwrotu podatku. Obliczona kwota bazuje na przekazanych w rocznym rozliczeniu podatkowym informacjach. Po zweryfikowaniu podanych danych zostaje wydana decyzja definitywna. Na podstawie zeznania podatkowego holenderski Urząd Skarbowy sprawdzi, czy podatnik nie będzie musiał płacić podatku zaliczkowo w następnym roku. Jeśli tak się stanie, podatnicy są o tym fakcie informowani w tymczasowej decyzji podatkowej na następny rok. W przypadku złożenia zeznania podatkowego po 30 czerwca należy w formie pisemnej wnioskować o przesunięcie terminu złożenia deklaracji. Termin rozliczenia można przesunąć do 5 lat wstecz. De facto termin na rozliczenia holenderskiego podatku wynosi 5 lat. Jeśli podatnik rozlicza się wspólnie z partnerem fiskalnym, to każda z osób musi potwierdzić zeznanie podatkowe własnym podpisem, który składają oboje małżonkowie (partnerzy). Wypełniona i podpisana roczna deklaracja podatkowa trafia bezpośrednio do rozpatrzenia do holenderskiego Urzędu Skarbowego.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Zwrot holenderskiego podatku

Praktycznie wszystkim osobom zatrudnionym w Holandii przysługuje zwrot podatku dochodowego, który pracodawca odprowadził od dochodów pracownika. Warto ubiegać się o te należne podatnikowi pieniądze.

Rozliczenie holenderskiego podatku jest bardzo specyficzną procedurą, która wśród podatników często natrafia na niezrozumienie. Zasady holenderskich rozliczeń są zupełnie inne niż wielu krajów europejskich. Zwrot podatku poprzedza wiele czynności prawnych, które komplikują i wydłużają całą procedurę. Rozliczenie może być dokonywane wraz z partnerem fiskalnym, którym najczęściej jest współmałżonek, pierwsza decyzja otrzymana z holenderskiego Urzędu Skarbowego nie ma charakteru ostatecznego, a jest jedynie decyzją przejściową noszącą nazwę decyzji tymczasowej, holenderski fiskus przed dokonaniem zwrotu żąda potwierdzenia konta bankowego na specjalnie do tego przystosowanym formularzu – to wszystko związane jest z holenderskim rozliczeniem podatkowym i procedurą otrzymania zwrotu podatku.

Poniżej przedstawiamy najważniejsze zagadnienia związane z tematyką zwrotu holenderskiego podatku.

Sporządzenie rocznej deklaracji podatkowej

Pierwszym niezbędnym krokiem do uzyskania zwrotu holenderskiego podatku jest złożenie w Holandii rocznej deklaracji podatkowej z uzyskanych dochodów. Deklaracja podatkowa, którą dla podatnika sporządza doradca podatkowy, trafia do holenderskiego Urzędu Skarbowego i jest opracowywana przez urzędników.

Otrzymanie tymczasowej decyzji podatkowej

Tymczasową decyzję podatkową otrzymuje się :

gdy należy zapłacić podatek,

przy zwrocie podatku.

W przypadku, jeśli podatnik otrzyma tymczasową decyzję za bieżący rok, to należy co miesiąc płacić zaliczkę na podatek lub co miesiąc wpływa na konto podatnika zwrot podatku. Jeśli jednak podatnik otrzyma decyzję tymczasową po zakończeniu roku, wtedy należy zapłacić jednorazowo całą kwotę lub podatnik otrzyma zwrot z ubiegłego roku w całości.

Co roku w grudniu podatnicy otrzymują pismo z holenderskiego Urzędu Skarbowego, w którym zawarte są informacje o wysokości kwoty do zapłaty lub o wysokości zwrotu – kwoty te są liczone na podstawie tymczasowej decyzji. W otrzymanym piśmie urzędowym zawarte są wszystkie dane, na podstawie których obliczona zostanie kwota podatku. Informacje zawarte w piśmie należy sprawdzić i ewentualnie zmienić.

Decyzję tymczasową otrzymuje się :

· Jeszcze w ciągu bieżącego roku – aby otrzymać zwrot podatku lub aby zapłacić podatek.

· Po zakończeniu roku – według zeznania podatkowego.

Podatnik może wpłynąć na zmianę decyzji tymczasowej, jeśli zmieni się jego sytuacja. Wtedy otrzyma nową decyzję tymczasową.

Otrzymanie zwrot podatku

Osoby, które legalnie pracują w Holandii, mają potrącany od dochodu podatek dochodowy, który w całości lub części podlega zwrotowi. Pieniądze z tytułu podatku są przelewane na konto bankowe wskazane w rocznej deklaracji podatkowej.

Obliczenie definitywne (końcowe)

Po zakończeniu roku, na podstawie zeznania podatkowego, zostaje sporządzone definitywne obliczenie. Jeśli końcowe obliczenie różni się od tymczasowego, wtedy różnica kwot zostanie podatnikowi zwrócona lub podatnik będzie musiał część podatku zwrócić. Zakończenie procedury zwrotu holenderskiego podatku wiąże się z wydaniem przez holenderski Urząd Skarbowy decyzji definitywnej, co oznacza zakończenie sprawy.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Ubezpieczenie społeczne w Holandii

Pracownicy podejmujący pracę u holenderskich pracodawców są ubezpieczeni w Holandii, a pracownicy oddelegowani z polskich firm do pracy w Holandii są ubezpieczeni najczęściej w polskim ZUS-ie.

Ubezpieczenia społeczne zgodnie z holenderskimi przepisami są to takie ubezpieczenia, które zapewniają dochód lub ulgi w niektórych ściśle określonych przez ustawodawcę sytuacjach. Mogą to być pieniądze z tytułu bezrobocia lub dofinansowanie edukacji, ale do tej kategorii również zalicza się zwrot kosztów leczenia. Poza wewnętrznych prawem holenderskim w zakresie ubezpieczeń społecznych istnieją także przepisy unijne regulujące kwestie ubezpieczenia podczas delegowania pracowników do pracy zagranicą. Zgodnie z przyjętymi w UE zasadami pracodawcy mogą do 24 miesięcy opłacać składki ubezpieczeniowe w kraju siedziby.

Ubezpieczenia krajowe/publiczne są częścią ubezpieczenia społecznego. Na to ubezpieczenie trzeba płacić składki. Kwoty te są obliczane na podstawie dochodu.

Na ubezpieczenia krajowe składają się :

· ogólna ustawa emerytalna (AOW)

· ogólna ustawa dotycząca rent rodzinnych po zmarłym członku rodziny (Anw)

· ogólna ustawa dotycząca nadzwyczajnych kosztów leczenia (AWBZ)

· ogólna ustawa dopłat dla dzieci (AKW, dla AKW nie muszą być płacone składki)

Składki na ubezpieczenia krajowe zostają potrącane wraz z podatkiem od wynagrodzenia z Państwa wypłaty lub pobrane razem z podatkiem dochodowym przy wystawianiu decyzji podatkowej.

W niektórych przypadkach może być tak, że pracownicy nie mają ubezpieczenia krajowego. W tym przypadku nie trzeba płacić składek, ale także nie ma prawa do ulgi podatkowej dotyczącej ubezpieczenia krajowego.

Od 1 Maja 2010 obowiązuje nowe ustawodawstwo zabezpieczenia społecznego w Europie. Z zasady pracownicy są ubezpieczeni w kraju UE, w którym pracują, nawet jeśli miejscem zamieszkania jest inny kraj UE. Pracownicy zatrudnieni w Holandii mogą być od dnia 1 maja 2010 ubezpieczeni w innym kraju należącym do Unii Europejskiej, np. w Polsce.

Jeżeli pracownik pracuje już w Polsce i jest od 1 maja 2010 ubezpieczony według nowych zasad w polskim ZUS-ie, to tak długo, jak długo nie zmieni się sytuacja takiej osoby, można pozostać do 1 Maja 2020 nadal ubezpieczonym w kraju, w którym aktualnie jest się ubezpieczonym.

Jeśli pracownik jest objęty obowiązkowym holenderskim ubezpieczeniem krajowym, do ustalenia wysokości składki niezbędne jest podanie uzyskanych w innych krajach dochodów.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Wysokość holenderskiego zasiłku rodzinnego

Stawka zasiłku rodzinnego wypłacanego w Holandii jest na tyle wysoka, iż stanowi ważny argument przemawiający za podjęciem przez rodziców posiadających dzieci również w Polsce zatrudnienia w Niderlandach.

Holenderskie prawo przewiduje trzy różne stawki zasiłku rodzinnego. Wysokość przyznanego zasiłku rodzinnego zależy przede wszystkim od wieku dziecka. Im dziecko jest starsze, tym większa jest kwota świadczenia rodzinnego. Gdy dziecko ma 6 lat, to automatycznie podwyższa się kwota wypłacanego zasiłku na dzieci.  Kolejny wzrost zasiłku nastąpi w momencie, gdy dziecko uprawnionego będzie miało 12 lat. Wypłata zasiłku następuje nieprzerwanie tak długo jak dziecko jest niepełnoletnie, tj. do siedemnastego roku życia. O ile w większości krajów Europy Zachodniej zasiłek wypłacany jest najczęściej co miesiąc, to w Holandii zasiłek rodzinny wypłacany jest kwartalnie, a więc raz na trzy miesiące. Instytucja odpowiedzialna w Holandii za wypłacanie zasiłku rodzinnego wypłaca go faktycznie dopiero po upływie kwartału. Ze względu na całkiem atrakcyjne stawki zasiłku pracując w Holandii warto ubiegać się o świadczenie.

Wysokość zasiłku rodzinnego w Holandii uzależniona jest od wieku dziecka :

Wiek dziecka 0 do 5 lat 6 do 11 lat 12 do 17 lat
Kwota na kwartał na dziecko 191,65 EUR 232,71 EUR 273,78 EUR

Podwójny zasiłek rodzinny przy wysokich kosztach

Bardzo ciekawie wygląda sytuacja, jeżeli rodzice ponoszą stosunkowo duże koszty związane z dzieckiem. Otóż jeśli dziecko nie mieszka w domu rodziców, np. z powodu niepełnosprawności, mogą powstać po stronie rodziców wysokie koszty utrzymania takiego dziecka. W niektórych przypadkach istnieje możliwość otrzymania podwójnego zasiłku rodzinnego. Jednak sprawę podwójnego zasiłku trzeba rozpatrywać dla każdego przypadku bardzo indywidualnie.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl

 


Wypłacanie holenderskiego zasiłku rodzinnego

Niemal każdy Polak zatrudniony legalnie w Holandii, a posiadający dzieci, ma prawo otrzymać holenderski zasiłek rodzinny. Pieniądze z wypłacanego zasiłku rodzinnego nie wpływają jednak co miesiąc na konto wnioskodawcy.

Wielu rodziców zarobkujących w Holandii zadaje sobie pytanie, kiedy następuje wypłata zasiłku rodzinnego ? Oto odpowiedź: zasiłek rodzinny w Holandii jest wypłacany co trzy miesiące. Zasiłek rodzinny wpływa na konto bankowe rodziców po upływie każdego kwartału. Samo zrealizowanie przelewu może potrwać kilka dni zanim kwota pieniędzy pojawi się na rachunku bankowym rodzica.  Czas jaki jest potrzebny do zaksięgowania operacji przelewu bankowego może być  różny, a tak naprawdę to operacja  zależy tylko od samej instytucji wypłacającej oraz od banku przyjmującego przelew.

Dni wypłacania świadczenia rodzinnego w Holandii :

Pierwszy kwartał: wypłata około 5-go kwietnia

Drugi kwartał: wypłata około  5-go lipca

Trzeci kwartał: wypłata około 5-go października

Czwarty kwartał: wypłata około 3-go stycznia

Aby ustalić ostatecznie, czy i w jakiej wysokości rodzice otrzymają za dany kwartał zasiłek rodzinny, instytucja zajmująca się wypłatą holenderskiego świadczenia sprawdza dokładnie sytuację rodzinną wnioskodawcy przypadającą w pierwszym dniu właściwego kwartału.

Jeżeli dziecko urodziło się przykładowo w marcu, a więc w pierwszym kwartale roku, to w tym przypadku rodzice dostaną zasiłek rodzinny po raz pierwszy za drugi kwartał. Instytucja wypłaci zasiłek rodzinny po upływie danego kwartału, a więc około 5-go lipca.

Jeżeli dziecko urodziło się przykładowo w dniu 1 lipiec, a więc w pierwszym dniu trzeciego kwartału, to wtedy rodzice tego dziecka otrzymają pierwszy raz zasiłek rodzinny za trzeci kwartał. Wypłata zasiłku rodzinnego nastąpi około 5-go października.

Holenderski zasiłek rodzinny automatycznie wzrasta, kiedy dziecko kończy 6 lat. Jeśli dziecko ma urodziny 1-go lipca, to uprawnieni rodzice dostaną wyższy zasiłek rodzinny począwszy od trzeciego kwartału. Jeśli dziecko ma urodziny przykładowo 15 lipca, to jego rodzice otrzymają wyższą kwotę począwszy od czwartego kwartału.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Zasiłek rodzinny pobierany w Polsce

Polska jest pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej, stąd w przypadkach określonych przepisami może wystąpić podwójne prawo do pobierania zasiłku rodzinnego w dwóch różnych krajach, np. w Holandii i Polsce.

Zarówno Polska, jak i Holandia należą do Unii Europejskiej. W każdym z krajów obowiązują inne przepisy wewnętrzne, min. dotyczące wysokości zasiłków rodzinnych, jednak przepisy unijne są ujednolicone w kwestii łączenia prawa do zasiłku z dwóch krajów. Posiadając dzieci w Polsce, a pracując w Holandii, może zdarzyć się sytuacja, że rodzic pobiera już zasiłek rodzinny w Polsce. Niekoniecznie musi to być akurat osoba zarobkująca w Holandii. Wystarczy, że współmałżonek mieszka i pracuje na stałe w Polsce i właśnie pobiera polski zasiłek rodzinny. Pobieranie zasiłku rodzinnego z innego kraju zostało także uregulowane odpowiednimi przepisami prawnymi w obrębie Unii Europejskiej, dzięki czemu można pobierać dwa zasiłki !

Najczęściej występujące przypadki podwójnego prawa do zasiłku rodzinnego :

– jeden z rodziców pracuje w Holandii, a drugi mieszka i pracuje poza Holandią (np. w Polsce),

– jeden z rodziców pracuje dla jakiejś instytucji międzynarodowej,

– jeden z rodziców pracuje w państwowym urzędzie innego kraju.

Kraje Unii Europejskiej uzgodniły między sobą, który zasiłek rodzinny ma pierwszeństwo wypłacania w przypadku pokrywania się prawa do wypłaty zasiłku w dwóch krajach. Jeżeli rodzice pobierają zasiłek rodzinny w Polsce i ta kwota ta jest niższa od należnej holenderskiej stawki rodzinnego, to w tym przypadku powiększa kwotę zasiłku aż do wysokości holenderskiej stawki rodzinnego. Czyli de facto rodzicom wypłaca się różnicę pomiędzy holenderską a polską stawką zasiłku.

Bardzo ważna kwestia dotyczy okresu, na jaki przysługuje wypłata holenderskiego zasiłku rodzinnego.

Wypłata zasiłku rodzinnego kończy się zawsze gdy dziecko ukończy 18 lat. W niektórych przypadkach wypłata może zakończyć się nawet wcześniej. Dlatego jeżeli w Polsce zasiłek rodzinny byłby wypłacany na dziecko pełnoletnie powyżej 18 lat, to holenderski zasiłek rodzinny już nie będzie wypłacany.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Holenderski zasiłek rodzinny a dzieci pełnoletnie

Gdy dziecko osoby uprawnionej do pobierania holenderskiego zasiłku rodzinnego kończy 18 lat, to automatycznie wraz z uzyskaniem przez dziecko pełnoletniości ustaje prawo do pobierania zasiłku w Holandii.

Aby dokładnie ustalić, kiedy kończy się prawo do pobierania zasiłku rodzinnego, to pod uwagę bierze się ten dzień kwartału, w którym dziecko skończy 18 lat. Jeśli dziecko w pierwszym dniu kwartału nie skończyło jeszcze 18 lat, to rodzice za cały ten kwartał otrzymają jeszcze zasiłek rodzinny.

Jeżeli dziecko kończy 18 lat w dniu 15 lipca, a więc w trzecim kwartale, to zgodnie z przepisami w pierwszym dniu trzeciego kwartału (1 lipca) dziecko nie było jeszcze pełnoletnie, a więc rodzice otrzymają jeszcze zasiłek rodzinny za trzeci kwartał.

Jeżeli dziecko kończy 18 lat w dniu 1 lipca, a więc w pierwszym dniu trzeciego kwartału, to zgodnie z przepisami w pierwszym dniu trzeciego kwartału (1lipca) dziecko jest już pełnoletnie, a więc rodzice nie otrzymają już za trzeci kwartał zasiłku rodzinnego.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Holenderski zasiłek rodzinny a nauka dziecka

Wiele osób pracujących w Holandii ściąga za sobą dzieci będące w wieku szkolnym, co pociąga za sobą wystąpienie obowiązku szkolnego. Gorzej, jeżeli nauka dziecka ustanie, a ono nie osiągnęło jeszcze pełnoletniości.

Świadectwo ukończenia szkoły odpowiada w Holandii ukończeniu szkoły mbo-Niveau 2 albo wyższej, havo lub vwo. Dzieci są zobowiązane ukończyć szkołę, a zwolnione z tego, jeśli np. są upośledzone albo uczęszczały na zajęcia praktyczne bądź do szkoły specjalnej. Obowiązek zdobycia świadectwa ukończenia szkoły („startkwalificatie”), jak i zwolnienie z tego obowiązku są w tej formie poza Holandią nieznane. Z kwalifikowanym ukończeniem szkoły w Holandii mamy do czynienia wtedy, gdy młodzież po zakończeniu nauki ma zupełnie dobre szanse na znalezienie pracy, do podjęcia której zdobyła odpowiednie kwalifikacje. Zwolnieniu podlegają także np. te dzieci, które wskutek choroby bądź upośledzenia nie są w stanie uczęszczać do szkoły.

Jeśli dziecko jest bezrobotne, to rejestracja w urzędzie pośrednictwa pracy poza Holandią będzie traktowana na równi z rejestracją w holenderskim Urzędzie Pracy. Jeśli w innym państwie nie ma żadnego urzędu pośrednictwa pracy, musi zostać jasno określone, że dziecko jest bezrobotne i do predysponowane do rynku pracy. Na całe szczęście w Polsce sprawnie działają polskie Urzędy Pracy, które w razie potrzeby są w stanie wydać odpowiednie zaświadczenie. Wtedy warto udać się do PUP w Polsce celem wydania zaświadczenia potwierdzającego status bezrobotnego.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Ustanie prawa do pobierania zasiłku w Holandii

Rodzice muszą przywiązać szczególną wagę do sytuacji, w której ustaje prawo do pobierania zasiłku rodzinnego w Holandii. Niedopuszczalne jest bowiem pobieranie świadczenia, gdy ono się już nie należało.

Uwaga – holenderski zasiłek rodzinny przestaje być wypłacany, gdy dziecko kończy 18 lat. Od tej reguły są jednak wyjątki, które dopuszczają wcześniejsze ustanie prawa do świadczenia, na co rodzice podejmujący zarobkowanie w Holandii muszą szczególnie uważać. W prawie holenderskim jest sporo wyjątków. Prawo do pobierania holenderskiego zasiłku rodzinnego ustaje także w przypadku dzieci niepełnoletnich poniżej 18 lat i to w wielu przypadkach.  Dlatego rodzice pobierający już holenderski zasiłek rodzinny powinni niezwykle uważać na poniżej przedstawione przesłanki, które powodują wstrzymanie wypłaty pieniędzy. Szczególnie w przypadku dzieci zbliżających się do 18-stego roku życia, należy zwrócić uwagę na szereg wyjątków dotyczących bezpośrednio szesnastolatków oraz siedemnastolatków. Gdy wystąpią przesłanki do wstrzymania wypłaty zasiłku rodzinnego, to trzeba niezwłocznie poinformować o tym fakcie instytucję zajmującą się wypłatą świadczenia.

Zasiłek rodzinny kończy się przed ukończeniem 18 lat, gdy :

a) dziecko podejmuje dorywczą pracę i zarabia za dużo,

b) dziecko umarło,

c) dziecko wyprowadziło się z domu, a rodzice łożą na jego utrzymanie mniej niż 416 ϵ w kwartale,

d) rodzice wyprowadzają się z Holandii

e) rodzice podejmują zatrudnienie w innym kraju poza Holandią (np. w Polsce, w Niemczech, itd.),

f) dziecko wyprowadziło się z Holandii.

Zasiłek rodzinny kończy się przed dla dzieci 16-letnich oraz 17-letnich, gdy :

a) dziecko nie uczęszcza w ciągu dnia do żadnej szkoły, aby zdobyć świadectwo ukończenia szkoły i nie było zwolnione z obowiązku zdobycia świadectwa ukończenia szkoły,

b) dziecko jest bezrobotne, po tym jak zdobyło świadectwo ukończenia szkoły i nie jest zarejestrowany jako poszukujący pracy w holenderskim Urzędzie Pracy,

c) dziecko po zdobyciu świadectwa ukończenia szkoły staje się czynne zawodowo,

d) dziecko po zdobyciu świadectwa ukończenia szkoły nie kształci się regularnie w systemie dziennym,

e) dziecko ma prawo do sfinansowania edukacji.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Holenderski zasiłek rodzinny

Holenderski zasiłek rodzinny przysługuje niemal każdej osobie pracującej legalnie w Holandii i to nawet na dzieci mieszkające w Polsce. Warto zatem złożyć wniosek o wypłatę świadczenia.

Przyznając rodzicom zasiłek rodzinny, państwo holenderskie przyczynia się finansowo do wychowania dzieci. Jeśli ktoś mieszka w Holandii lub tam pracuje i posiada dzieci poniżej 18-tego roku życia, temu przysługuje holenderski zasiłek rodzinny. W tym celu została powołana specjalna holenderska instytucja, która uprawnionym rodzicom wypłaca taki zasiłek.

Przyznając zasiłek rodzinny Państwo holenderskie wspiera rodziny i tym samym przyczynia się finansowo do wychowania dzieci w wieku od 0 do 17 lat włącznie. Właśnie na dzieci do lat 17 przysługuje świadczenie, do którego prawo wygasa w momencie uzyskania pełnoletności przez dziecko. O tym, czy przysługuje zasiłek i w jakiej kwocie, wskazuje holenderska ustawa o zasiłku rodzinnym (AKW), która jest aktem prawnym stanowiącym o zasiłku rodzinnym w Holandii.

Aby otrzymać holenderski zasiłek rodzinny, trzeba być ubezpieczonym w Holandii.

Holenderski zasiłek rodzinny otrzymuje się na :

a) własne dzieci,

b) dzieci adoptowane,

c) dzieci wychowujące się w rodzinie zastępczej,

d) dzieci małżonka lub dzieci współmałżonki,

e) inne dzieci, które są wychowywane i o które dba się jak o swoje własne dzieci.

Wysokość zasiłku jest także zależna od wieku dziecka. Kwota zasiłku wzrasta w momencie gdy dziecko osiągnie wiek 6 i 12 lat. Jeśli rodzice ponoszą zwiększone koszty ze względu na to, że dziecko jest upośledzone, niepełnosprawne i nie mieszka z rodzicami pod jednym dachem – w takim przypadku istnieje możliwość (oczywiście trzeba spełnić pewne warunki) otrzymania podwójnego zasiłku. Zasiłek jest wypłacany kwartalnie.

Pierwsza kwota, którą rodzice otrzymają z tytułu zasiłku rodzinnego, zostanie wypłacona za kwartał, który nastąpi po narodzinach dziecka. Prawo do zasiłku rozpoczyna się w takim przypadku od stycznia, kwietnia, lipca lub października.

Jeśli rodzice adoptowali dziecko lub przeprowadzili się niedawno na teren Holandii, to w tym przypadku wypłacanie zasiłku rodzinnego może się rozpocząć w innym terminie.

Jeśli ktoś adoptuje dziecko, które mieszka na terenie Holandii, to generalnie nie ma najmniejszych problemów z tym, aby otrzymać zasiłek, ponieważ nie robi to żadnej różnicy prawnej, czy dziecko jest adoptowane czy własne. Jeśli jednak dziecko adoptowane pochodzi z innego kraju, to do otrzymania zasiłku potrzebne jest potwierdzenie o adopcji z państwowo uznanej instytucji zajmującej się adopcją dzieci.

Ponadto wnioskodawcy powinni z kraju, z którego pochodzi dziecko, podlegać pod Konwencję Haską przysposobienia międzynarodowego. Jeśli ktoś nie posiada takowego zaświadczenia, to sprawdza się warunki, które należy spełnić przy adopcji w państwie pochodzenia dziecka. Jeśli warunki są takie same jak w Holandii, wtedy wnioskodawcy otrzymają holenderski zasiłek rodzinny.

Możliwe, że dziecko adoptowane pozostanie jeszcze przez jakiś czas poza Holandią, mimo to można otrzymać zasiłek w przypadku, gdy państwo holenderskie zawarło porozumienie kontrolne z Państwem, z którego pochodzi dziecko. Jest to porozumienie, które zawiera uzgodnienia dotyczące utrzymanie dziecka.

Jeśli ktoś adoptował dziecko, które jeszcze nie zostało zgłoszone w Urzędzie Miasta, można również otrzymać zasiłek. Jednak występuje w takim przypadku nieco bardziej rozbudowana procedura.

Są sytuacje, w których dziecko jest wychowywane nie przez rodziców, a przez innych członków rodziny (np. przez dziadków). Jeśli ktoś znajduje się w takiej sytuacji i troszczy się o dziecko jak o swoje własne, w takim przypadku tez można się ubiegać o zasiłek rodzinny w Holandii.

Warunki konieczne do spełnienia :

a) zasiłku nie może pobierać już inna osoba,

b) wszelkie koszty związane z wychowaniem dziecka ponosi wnioskodawca (kto pobiera już zwrot za opiekę, ten nie otrzyma już zasiłku),

c) dziecko mieszka u wnioskodawcy, a sam wnioskodawca codziennie opiekuje się nim, dba o jego wychowanie w taki sposób, jakby był jego opiekunem,

d) wnioskodawcy przeprowadzili się do Holandii, aby tam zamieszkać lub pracować.

Osoby, które przeprowadziły się do Holandii aby tam zamieszkać lub aby pracować, otrzymają zasiłek pod warunkiem, że :

a) osoba ta posiada aktualne pozwolenie na pobyt na terenie Holandii,

b) osoba posiada aktualne pozwolenie na wykonywanie pracy lub pochodzi z kraju UE lub Szwajcarii,

c) nie posiada zaświadczenia z innego kraju o oddelegowaniu.

Może zaistnieć sytuacja, że otrzymuje się zasiłek z innego kraju lub międzynarodowej instytucji. Takie sytuacje mogą mieć miejsce gdy: dana osoba lub jej partner pracują dla organizacji międzynarodowej, organu państwowego innego kraju lub jeśli dana osoba pracuje w Holandii, a partner mieszka i pracuje poza terenem Holandii. Państwa uzgodniły między sobą, który zasiłek ma tzw. „pierwszeństwo”: holenderski, czy ten z innego kraju. Co w sytuacji jeśli pobierany jest zasiłek z innego kraju niż Holandia, a kwota jest niższa niż w Holandii? W takim przypadku podwyższa się kwotę zasiłku do wysokości świadczenia, który przysługiwałby na terenie Holandii.

W Holandii są cztery rodzaje ubezpieczenia: ubezpieczenia te regulują zasiłek rodzinny, AOW – ubezpieczenie emerytalne, ANW – renty rodzinne, AWBZ – ubezpieczenie od dodatkowych kosztów leczenia. Obowiązuje ogólny przepis, że wszystkie osoby zamieszkałe na terenie Holandii, muszą być zarejestrowane do ubezpieczeń społecznych. Istnieje oczywiście kilka wyjątków.

Przypadki kiedy osoba nie jest ubezpieczona, a mieszka na terenie Holandii :

a) osoby pracujące poza terenem Holandii i nie mające zaświadczenia o oddelegowaniu,

b) osoby pracujące poza Holandią, UE lub kraju umownego dla pracodawcy z siedzibą poza Holandią,

c) osoby pracujące jako urzędnik dla ambasady lub dla konsulatu innego kraju lub w międzynarodowej organizacji jak np.: NATO lub UE. W takim przypadku członkowie rodziny są tylko wtedy ubezpieczeni, jeśli pracują na terenie Holandii lub pobierają holenderskie świadczenie socjalne,

d) osoby pracujące dla urzędu innego kraju lub dla antylijskich bądź arubańskich urzędów. Wtedy członkowie rodziny są tylko wtedy ubezpieczeni jeśli pracują na terenie Holandii lub pobierają holenderskie świadczenie socjalne,

e) osoby pracujące w międzynarodowym transporcie dla pracodawcy z siedzibą poza granicami Holandii; przewożące osoby lub towary w szczególności poza terenami Holandii. Na terenie UE obowiązują inne przepisy,

f) osoby pracujące na terenie Holandii posiadające zaświadczenie o oddelegowaniu wydane przez inne państwo niż Holandia,

g) muzycy, artyści lub sportowcy pracujący przez krótki okres czasu na terenie Holandii,

h) osoby tymczasowo studiujące w Holandii, ale niepracujące,

i) członek rodziny osoby pracującej poza terenem Holandii, który sam nie pracuje oraz nie pobiera holenderskich świadczeń socjalnych ( dotyczy tylko ABWZ – ubezpieczenie od dodatkowych kosztów leczenia),

j) osoby pobierające świadczenia socjalne z innego państwa niż Holandia ( dotyczy tylko ABWZ – ubezpieczenie od dodatkowych kosztów leczenia),

k) członek rodziny osoby pobierającej świadczenia socjalne z innego państwa niż Holandia, który nie pracuje oraz nie pobiera holenderskich świadczeń socjalnych ( dotyczy tylko ABWZ – ubezpieczenie od dodatkowych kosztów leczenia),

l) członek rodziny osoby pobierającej świadczenia lub emeryturę z międzynarodowej organizacji, który nie pracuje oraz nie pobiera holenderskich świadczeń socjalnych ( dotyczy tylko ABWZ – ubezpieczenie od dodatkowych kosztów leczenia).

Przypadki, gdy osoby są ubezpieczone w Holandii, nawet jeśli tam nie mieszkają :

a) osoby pracujące w Holandii, płacące podatki oraz składki na terenie Holandii oraz nie posiadające zaświadczenia o oddelegowaniu wydanego przez inne państwo niż Holandia,

b) osoby pracujące poza Holandią oraz posiadające holenderskie zaświadczenie o oddelegowaniu,

c) osoby posiadające holenderskie obywatelstwo oraz są oddelegowani do służby w holenderskiej ambasadzie lub w konsulacie bądź innym holenderskim urzędzie za granicą. Członkowie rodziny są w tym wypadku nadal ubezpieczeni, chyba, że dana osoba pracuje za granica i jej dochód przekracza kwotę wolna od podatku.

d) osoby pracujące w międzynarodowym transporcie dla pracodawcy z siedzibą w Holandii; przewożące osoby lub towary. Osoby te nie są ubezpieczone gdy pracują głownie w kraju zamieszkania lub gdy pracują w oddziale znajdującym się poza Holandią. Członkowie rodziny mieszkający także na statku są wtedy ubezpieczeni.

e) osoby przebywające tymczasowo w innym kraju celem kształcenia i jednocześnie niepracujące,

f) osoby znajdujące się w ośrodku opiekuńczym poza Holandią.

Osoby pracujące w większej ilości krajów mogą być objęte innymi przepisami. Co zrobić w sytuacji, gdy ktoś jest zatrudniony w dwóch lub wielu krajach Unii Europejskiej ? W takim przypadku osoba jest ubezpieczona w tym kraju, w którym mieszka, jeśli :

– w danym kraju pracuje więcej niż 25% czasu pracy,

– pracodawca ma swoja siedzibę w kraju zamieszkania takiej osoby.

Osoby pracujące dla różnych pracodawców w różnych krajach UE są ubezpieczone w kraju zamieszkania. Te przepisy obowiązują również dla pracowników w międzynarodowym transporcie.

Na terenie Holandii wyróżniamy 4 rodzaje ubezpieczeń, które regulują :

– zasiłek rodzinny

– AOW – ubezpieczenie emerytalne

– ANW – renty rodzinne

– AWBZ – ubezpieczenie od dodatkowych kosztów leczenia ( Ustawa o dodatkowych kosztach leczenia)

Regułą jest, że osoby mieszkające na terenie Holandii są objęte ubezpieczeniem społecznym.

Osoby otrzymujące dochód lub świadczenia socjalne, odprowadzają składki na ubezpieczenie społeczne.

W szczególnych sytuacjach można złożyć wniosek o zwolnienie z obowiązkowego ubezpieczenia. Wtedy dana osoba nie ma obowiązku odprowadzania składek. Jednocześnie taka osoba nie jest już ubezpieczona. Poniżej zostały zaprezentowane różne sytuacje, w których możliwe jest zwolnienie z odprowadzania składek.

Zwolnienie z odprowadzania składek jest możliwe w następujących przypadkach :

1. Osoby ubezpieczone zdrowotnie w kraju EU-EWR lub innym kraju umownym na podstawie regulacji prawnych.

2. Osoby pobierające emeryturę z międzynarodowej organizacji.

3. Partnerzy lub /i członkowie rodziny, osoby, która pobiera emeryturę z międzynarodowej instytucji.

4. Zmarły partner /partnerka lub zmarły członek rodziny pobierał emeryturę z międzynarodowej organizacji.

5. Osoby otrzymujące świadczenia socjalne z innego kraju niż Holandia lub z międzynarodowej organizacji.

6. Partner/partnerka lub członek rodziny pracuje w międzynarodowej organizacji.

7. Partner/partnerka lub członek rodziny pracuje w międzynarodowej organizacji lub pobiera emeryturę z międzynarodowej instytucji i wnioskodawca/wnioskodawczyni otrzymują świadczenie z ubezpieczenia emerytalnego.

Osoby otrzymujące zasiłek rodzinny mają także prawo do dodatku do zasiłku wypłacanego przez holenderski Urząd Skarbowy. Chodzi tu o miesięczny dodatek od państwa dla rodzin z dziećmi.

To, czy komuś przysługuje dodatek do zasiłku, zależy od wysokości dochodu oraz majątku rodziny.

Wniosek o przyznanie dodatku nie musi być złożony osobiście w holenderskim Urzędzie Skarbowym. Wniosek może być złożony do innej instytucji, a następnie przekierowany do Urzędu Skarbowego. Jeśli wnioskodawcy otrzymują zasiłek rodzinny po raz pierwszy, wtedy otrzymają oni pismo informacyjne z o przekazaniu wniosku do Urzędu Skarbowego.

Holenderski Urząd Skarbowy sprawdzi wysokość dochodu oraz majątku rodziny i zadecyduje, czy przysługuje wnioskodawcy dodatek do zasiłku. Jeśli decyzja będzie pozytywna, wnioskodawcy otrzymają w ciągu 8 tygodni decyzję z Urzędu Skarbowego. Dodatek zostanie wypłacony w miesiącu następującym po miesiącu, w którym urodziło się dziecko.

Przykład: dziecko urodziło się 17 marca. Dodatek zostanie przyznany od 1 kwietnia.

Jeśli dochódlub majątek rodziny jest zbyt wysoki ,aby został przyznany dodatek do zasiłku, to holenderski Urząd Skarbowy nie wysyła żadnej informacji.Jeżeli wnioskodawcy nie otrzymali wiadomości z holenderskiego Urzędu Skarbowego, ale są w 100% pewni, że przysługuje im dodatek do zasiłku, to mimo wszystko warto złożyć wniosek na dodatek do zasiłku.

Jeśli dziecko mieszka na zmianę z wnioskodawcą i byłym małżonkiem, to wtedy określamy taki stan rzeczy jako „wspólne prawo do opieki” (co-ouderschap). W przypadku wspólnego prawa do opieki obowiązują inne przepisy związane z dodatkiem do zasiłku.

Wypłata zasiłku rodzinnego i dodatku do zasiłku nie rozpoczyna i nie kończy się w tym samym czasie. Dodatek przysługuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym urodziło się dziecko.

Jeśli dziecko urodziło się w lipcu – zasiłek będzie wypłacany od sierpnia. Pierwsza wypłata może nastąpić z lekkim opóźnieniem. Jednak następne wypłaty kierowane z holenderskiego Urzędu Skarbowego będą wypłacane nawet z wyprzedzeniem. Przykład: dodatek za miesiąc wrzesień można otrzymać już pod koniec sierpnia.

Zasiłek rodzinny przysługuje od kwartału następującego po urodzeniu dziecka.

Zasiłek rodzinny jest kwotą wypłacaną co kwartał licząc od kwartału następującego po narodzinach dziecka.

Tylko w przypadkach, gdy dziecko urodzi się pierwszego dnia kwartału, wtedy istnieje prawo do zasiłku jeszcze w tym samym kwartale.

Prawo do dodatku do zasiłku kończy się w miesiącu 18-ych urodzin dziecka. Jeśli dziecko skończy w danym miesiącu 18 lat, będzie to ostatni miesiąc, w którym rodzice otrzymają dodatek.

Jeżeli rodzice nie otrzymują na 16 lub 17- letnie dziecko zasiłku, to mimo wszystko mogą otrzymać dodatek jeśli:

a) dodatek był pobierany przed 1. Lipca 2013

b) płacą miesięcznie minimum 416 Euro na utrzymanie dziecka, a zasiłek rodzinny już nie przysługuje ze względu na to, że dziecko nie uczęszcza już do szkoły i jego zdolność do pracy zarobkowej nie jest obniżona.

Instytucja wypłacająca świadczenie sprawdza, czy wnioskodawcy spełniają te warunki i zgłaszają to holenderskiemu Urzędowi Skarbowemu.

W niektórych przypadkach wypłaca się dodatek do zasiłku i/lub dodatek opiekuńczy na dziecko.

Od 1. stycznia 2012r. holenderski Zakład Ubezpieczeń Społecznych wspiera holenderski Urząd Skarbowy przy wykonaniu ustawy o opiece nad dziećmi oraz wymaganiach jakościowych w ośrodkach opiekuńczych (WKO).

W dwóch przypadkach holenderski ZUS wypłaca dodatek do zasiłku i/lub dodatek opiekuńczy na dziecko.

Czy ktoś ma prawo do dodatku opiekuńczego na dziecko i jakiej kwoty może się spodziewać zależy od dochodów rodziny.

W okresie od dwóch do czterech tygodni po zgłoszeniu narodzin w odpowiednim Urzędzie wnioskodawcy otrzymają informację z holenderskiego odpowiednika ZUS-u. Wnioskodawcy mogą wtedy złożyć wniosek.

Gdy rodzice oczekują drugiego lub trzeciego dziecka, to takim przypadku nie muszą nic robić, ponieważ zasiłek rodzinny zostanie automatycznie dopasowany do zaistniałej sytuacji.

Warto jednak pamiętać, że dziecko należy zgłosić do kasy chorych w ciągu czterech miesięcy od momentu urodzenia. W innym razie może zaistnieć sytuacja, że kasa chorych nie pokryje kosztów leczenia.

Osoby mieszkające poza terenem Holandii i chcące złożyć wniosek na holenderski zasiłek rodzinny, mogą to uczynić ! Jest to możliwe w przypadku gdy wnioskodawcy mieszkają w kraju członkowskim Unii Europejskiej (np. w Polsce) lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego (lub w innym kraju, z którym Holandia podpisała porozumienie o bezpieczeństwie społecznym) i są ubezpieczeni według wymogów holenderskiej ustawy o zasiłku rodzinnym.

Jeśli uprawnieni nie otrzymują jeszcze zasiłku, jednak znajdują się w jednej z poniżej wymienionych sytuacji :

a) w gospodarstwie zamieszkało dziecko,

b) dziecko mieszka w gospodarstwie domowym, jednak osoba składająca wcześniej wniosek na zasiłek już tam nie mieszka,

c) uprawnieni adoptowali dziecko,

d) uprawnieni przyjęli wychowanka

e) dziecko partnera/ partnerki wprowadziło się do wspólnego mieszkania.

W takich sytuacjach można również złożyć wniosek (tylko w języku niderlandzkim). Informacje na podstawie przepisów holenderskich.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Koszty utrzymywania dzieci

Koszty utrzymania dzieci potrafią być bardzo wysokie. Ustawodawca przewiduje jednak pewne rozwiązanie prawne, które wpłynie pozytywnie na sytuację materialną rodziców utrzymujących finansowo dzieci.

Mimo, iż dziecko mieszka poza domem, rodzice mogą otrzymywać zasiłek rodzinny na to dziecko. Muszą jednak płacić na utrzymanie swojego dziecka przynajmniej 416 Euro kwartalnie. Może jednak zdarzyć się sytuacja, że trzeba będzie przedłożyć dowód potwierdzający, ile rodzice łożą na utrzymanie dziecka.

Rodzice muszą udowodnić ponoszenie kosztów, które powstają wskutek utrzymywania dziecka, gdy:

a)  dziecko ma mniej niż 16 lat i wskutek choroby bądź upośledzenia albo z powodów edukacyjnych nie mieszka w domu,

b) dziecko mieszka w domu innej osoby: u krewnych, w rodzinie zastępczej lub gościnnej. Jeżeli rodzice żyją osobno i ich dziecko mieszka u drugiego rodzica, wtedy wypłaca się zasiłek rodzinny temu rodzicowi , u którego mieszka dziecko,

c) dziecko mieszka u byłego współmałżonka, ale w domu uprawnionego mieszka dziecko urodzone przed dniem 1 stycznia 1995,

d) rodzic płaci alimenty na dziecko,

e) osoba trzecia dokłada się do utrzymania dziecka n koszty takie jak np. internat,

f)  dziecko nie mieszka w Holandii, ale w państwie członkowskim Unii Europejskiej (np. w Polsce),

g) dziecko nie mieszka ani w Holandii, ani w państwie członkowskim Unii Europejskiej, ale w kraju, który zawarł z Holandią umowę o socjalnym bezpieczeństwie oraz rodzic wykonuje zawód w interesie publicznym. Obowiązuje to przykładowo wtedy, gdy rodzice pracują dla holenderskiego rządu bądź międzynarodowej organizacji, jak NATO czy Unia Europejska.

Koszty utrzymania to są takie koszty, które powstają wskutek zapewnienia bytu, wychowywania i kształcenia dziecka, jak np.:

Do kosztów utrzymania dziecka zalicza się :

a) nocleg,

b) wkład w wyposażenie miejsca, w którym mieszka dziecko,

c) rodzicielska składka dla LBIO,

d) ubranie i obuwie,

e) urlop,

f) koszty przejazdów, zarówno przejazdy dziecko, jak i koszty rodziców, gdy odwiedzają dziecko,

g) ubezpieczenia,

h) koszty edukacji,

i) czesne,

j) koszty świętowania urodzin,

k) składki klubowe,

l) kieszonkowe.

Płatności na utrzymania dziecka albo wkład współmałżonka w utrzymanie dziecka można wliczyć  w koszty utrzymania. Jednakże trzeba pamiętać, że oszczędności nie są traktowane jako koszty utrzymania.

Jeśli rodzic i mieszkające poza domem dziecko żyją w tym samym państwie (w Holandii albo innym kraju) to trzeba dobrze orientować  się w wydatkach dziecka. Od czasu, kiedy dziecko wyprowadza się z domu, należałoby przez cały kwartał prowadzić książkę potwierdzającą, jakie koszty rodzice włożyli w utrzymanie dziecka.  Wliczane są także wydatki, które ponieśli rodzice tylko jeden jedyny raz w roku, jak np. czesne za szkołę.

Jeśli rodzi i dziecko nie mieszkają w tym samym kraju, np. rodzic mieszka w Holandii, a dziecko mieszka w Polsce, to istnieją dwie możliwości udowodnienia utrzymania dziecka:

Jeśli rodzice pokrywają określone koszty bezpośrednio, to muszą je udokumentować za pomocą rachunków albo innych dowodów. Jeśli rodzice przelewają pieniądze dziecku lub jego opiekunowi, to muszą przedstawić dowody wpłaty, z których wynika, że dziecko bądź jego opiekun otrzymali te pieniądze. Dowodami zapłaty są przykładowo wyciągi bankowe albo dowody wpłaty oraz dowód, iż opiekun lub dziecko dostało tę kwotę. Jeśli dziecko albo jego opiekun pobiera pieniądze z holenderskiego konta, to trzeba ten fakt odpowiednio udowodnić za pomocą wyciągów bankowych. Przy tym musi być jasne, iż dziecko lub jego opiekun sam pobrał te pieniądze. Jeśli wypłaca się rodzicom zasiłek rodzinny oraz/albo związany z dzieckiem budżet bezpośrednio dziecku lub jego opiekunowi, uważa się tę kwotę już jako płacenie za utrzymanie.

Jeśli rodzic mieszka tymczasowo u dziecka bądź ono mieszka tymczasowo u rodzica, to uwzględnia się 10 Euro na dziecko dziennie do kosztów utrzymania.

Akceptowane są tylko oryginalne dowody płatności holenderskiego banku albo instytucji finansowej, która jest uznawana przez holenderski bank centralny. Informacje na podstawie SVB.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone. © finanzamt.pl


Szwajcaria

Otwarcie firmy w Szwajcarii

Prowadzenie działalności gospodarczej poprzez szwajcarską firmę jest świetnym rozwiązaniem z uwagi na finanse, podatki, przejrzysty system prawny i prestiż jakim cieszą się szwajcarskie przedsiębiorstwa.

Szwajcarski system prawny działa jak najlepszy szwajcarski zegarek – począwszy od założenia firmy, przez przejęcie przedsiębiorstwa, opodatkowanie, a skończywszy na pomnażaniu zysków. Większość zagranicznych przedsiębiorców wybiera w Szwajcarii spółkę akcyjną, czyli Schweizer AG jako odpowiednią formę prowadzenia biznesu. Wystarczy 1 akcjonariusz do otwarcia spółki akcyjnej. Kapitał zakładowy takiej spółki wynosi 100.000 franków szwajcarskich, co odpowiada ok. 66.000 Euro. Do przejęcia akcji nie jest potrzebny ani udział notariusza, ani zgoda pozostałych akcjonariuszy. W szwajcarskim prawie występuje pojęcie tzw. anonimowego przenoszenia udziałów w spółce, co zapewnia anonimowość nowym wspólnikom przystępującym do spółki. W parze z tym idzie brak obowiązku publikowania danych wspólników, więc mogą być oni naprawdę całkowicie anonimowi.

Inną popularną formą prowadzenia działalności gospodarczej w Szwajcarii jest spółka za ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH), do założenia której wystarcza kapitał o wartości 20.000 franków szwajcarskich (ok. 13.200 Euro), a także zwolniona z obowiązku zebrania kapitału zakładowego spółka kolektywna, której to formie prawnej odpowiada w Polsce spółka cywilna. O ile w GmbH występuje ograniczenie odpowiedzialności do wysokości wkładu, to w spółce kolektywnej wspólnicy odpowiadają całym swoim majątkiem. Podobnie w firmie jednoosobowej, którą także zna szwajcarskie prawo.

Firmę w Szwajcarii warto otworzyć także ze względu na niskie podatki. Wysoka elastyczność podatkowa w Szwajcarii przejawia się tym, iż wysokość należnego do zapłacenia podatku można ustalić drogą negocjacji z urzędnikami skarbowymi. W Szwajcarii bowiem wysokość ostatecznego podatku zależna jest od kantonu, a te rywalizując o pozyskanie inwestorów są w stanie zniżyć obciążenia podatkowe wobec podatników. Już wybierając odpowiedni kanton (np. Zug) opodatkowanie przedsiębiorstwa wyniesie ustawowe 15%. Szwajcarskie firmy mogą nabywać aktywa poza granicami kraju, a to poważny argument przemawiający za tym, aby polscy przedsiębiorcy zakładali firmy w Szwajcarii.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.


Szwajcarska tajemnica bankowa

Posiadanie największego bogactwa jest objęte w Szwajcarii tajemnicą i absolutną dyskrecją. Żadna administracja zagraniczna nie jest w stanie sprawdzić majątku swoich obywateli zgromadzonego w Szwajcarii.

Szwajcarska tajemnica bankowa jest obowiązkiem banków gwarantowanym przez krajowe prawo. Szwajcarskie banki zapewniają swoim klientom dochowanie poufnych informacji bankowych oraz pilnie strzegą sferę prywatności klientów. Pracownicy szwajcarskich banków nie mogą ujawnić jakichkolwiek informacji związanych z klientami banku. Tajemnicę bankową w taki oto sposób definiuje Szwajcarskie Zrzeszenie Bankowe: ,,Klient ma prawo do ochrony swojej gospodarczej prywatności, bank ma zatem obowiązek zachowania dyskrecji wobec wszystkich informacji dotyczących klientów.

Prawna zasada terytorialności ogranicza szwajcarską tajemnicę bankową do terytorium Szwajcarii, jednakże chroni ona dane bankowe przed dostępem zagranicznych władz (np. polskich władz). Dzięki temu zagraniczne władze skarbowe nie mają dostępu do danych o osobach, które lokują pieniądze w Szwajcarii. Dane bankowe są bowiem danymi poufnymi, które nie mogą być wykorzystane zagranicą. Naruszenie ustawy o tajemnicy bankowej grozi w Szwajcarii wysokimi karami, do kary pozbawienia wolności włącznie. Wysokie kary zabezpieczają przed ewentualnym wyciekiem informacji o klientach szwajcarskich banków. Jakiekolwiek próby uzyskania przez zagraniczne organy lub urzędy informacji o kontach zlokalizowanych w Szwajcarii są zakazane, poza drogą pomocy prawnej. Zasada terytorialna wyraźnie zabrania obcym krajom i ich służbom prowadzenia poszukiwań lub dochodzeń na terenie Szwajcarii i wprowadza surowe kary za kopiowanie i rozpowszechnianie danych klientów, które mogłyby być przekazywane do innych państw i zagranicznych urzędów. Takie uregulowania gwarantują niezwykłą tajemnicę bankową opartą na zasadach dyskrecji i poufności.

Opracowanie własne na podstawie Szwajcarskiego Zrzeszenia Bankowego. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.


Sektor finansowy w Szwajcarii

Szwajcaria słynie na świecie z najlepszego systemu bankowego i bardzo bezpiecznego miejsca lokowania dużych kwot pieniędzy. Dzięki temu stworzyła silne podstawy działania sprawnego sektora finansowego.

Sektor finansowy wraz z bankami i ubezpieczalniami ma dla szwajcarskiej gospodarki narodowej ogromne znaczenie. Jego udział w produkcie krajowym brutto wynosi w zależności od roku od  11% do 15%. W sektorze finansowym pracuje ponad 200 tys. ludzi, z tego w samych tylko bankach ok. 136 tys. osób. To stanowi 6% ogółu wszystkich zatrudnionych w Szwajcarii. Ośrodek finansowy (w tym pracownicy jak i akcjonariusze) szacunkowo płacą razem od 14 do 18 miliardów szwajcarskich franków na poczet bezpośrednich i pośrednich podatków. A to z kolei odpowiada od 12% do 15% wszystkich dochodów podatkowych ze Związków, Kantonów oraz Gmin. Szacuje się, że w Szwajcarii jest ulokowana kwota pieniędzy w wysokości 4 bilionów szwajcarskich franków, z tego 55% ulokowanych pieniędzy nie pochodzi z tego kraju, a jest ulokowana przez osoby zagraniczne. Zgodnie z danymi statystycznymi i różnymi badaniami można przyjąć, iż ok. 80% zainwestowanych pieniędzy w Szwajcarii przez osoby zagraniczne  pochodzi od obywateli Unii Europejskiej. Część z tych środków jest legalna, natomiast istnieją podejrzenia, że część ulokowanych w Szwajcarii pieniędzy pochodzi z nieujawnionych źródeł dochodu, a szwajcarskie banki stanowią „przechowalnię” pieniędzy zarobionych na czarno. Banki szwajcarskie można podzielić generalnie na 6 różnych grup banków, a grupami tymi są: duże banki, banki należące do grupy Raiffeisen, banki kantonalne, banki regionalne i kasy oszczędności, banki zarządzające majątkiem i bankierzy prywatni oraz banki zagraniczne.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.


Szwajcarski zasiłek rodzinny na dzieci w Polsce

Zgodnie ze szwajcarską ustawą o zasiłkach rodzinnych Fam ZG, która obowiązuje od 1. stycznia 2009r., zasiłek rodzinny przysługuje w Szwajcarii każdemu pracownikowi posiadającemu pozwolenie na pobyt i mającemu pracę na terenie kraju. Warunkiem do spełnienia jest odpowiedni poziom uzyskiwanych dochodów przez pracowników. Osoba ubiegająca się o zasiłek rodzinny musi zarabiać co najmniej 580 franków miesięcznie lub 6.960 franków rocznie.

W stosunku do krajów UE i EFTA (w tym Polski) zasiłki rodzinne muszą być wypłacane w kraju, w którym praca jest wykonywana i to nawet wtedy, jeżeli osoba uprawniona lub dzieci tej osoby mieszkają w innym kraju (np. dzieci mieszkają w Polsce). Jeżeli oboje rodzice są zatrudnieni, to zasiłki rodzinne na pierwszym miejscu wyrównywane są w kraju zamieszkania dzieci. Jeżeli drugi rodzic jest zatrudniony w innym kraju, a zasiłki rodzinne są wyższe, wtedy dany zasiłek jest tam nadpłacany.

Aby uzyskać szwajcarski zasiłek rodzinny należy złożyć odpowiedni wniosek wraz z wymaganymi dokumentami. Dokumentacja wpływająca na biurka urzędników jest bardzo skrupulatnie sprawdzana i nie może zawierać żadnych błędów, a same dokumenty  muszą być bardzo czytelne i profesjonalnie opracowane. Wniosek musi zostać wypełniony komputerowo, a nie np. odręcznie. Zasiłek rodzinny w Szwajcarii może być wypłacany aż do 5 lat wstecz.

Wysokość dodatku jest ustalana indywidualnie w każdym kantonie:

a)      dla dzieci poniżej 16 lat dodatek w wysokości od 150 franków szwajcarskich do 200 franków szwajcarskich,

b)      dla dzieci w wieku od 16 do 25 lat dodatek edukacyjny wynosi 250 franków szwajcarskich.

Zasiłki rodzinne wypłacane są również na chore dzieci oraz na dzieci niepełnosprawne. Jeśli dziecko jest w trakcie odbywania edukacji, to rodzice będą otrzymywali świadczenie aż do momentu ukończenia edukacji, jednakże maksymalnie do 25 roku życia dziecka. Wtedy to rodzic otrzyma na dziecko tzw. zasiłek edukacyjny. Jeśli zdarzy się sytuacja, że zasiłki będą pobierane mimo tego, iż z określonych przyczyn już nie przysługują (np. z powodu fałszywych oświadczeń lub zakończenie edukacji dziecka), należy liczyć się z tym, iż trzeba będzie zwrócić otrzymane pieniądze wraz z odsetkami.

Opracowanie własne na podstawie szwajcarskiej ustawy o zasiłkach rodzinnych.


Polacy na rynku finansowym w Szwajcarii

Głównym celem przybycia polskich biznesmenów do Szwajcarii jest ulokowanie zarobionych w Polsce lub innym kraju pieniędzy na konto w szwajcarskim banku. Coraz większym zainteresowaniem wśród Polaków cieszy się także otwarcie działalności gospodarczej w celu zarządzania aktywami finansowymi.

Polacy coraz częściej wybierają Szwajcarię jako miejsce, z którego kierują swoimi interesami rozsianymi po całej Europie lub nawet świecie. Przede wszystkim system bankowy gwarantujący tajemnicę bankową, a także bezpieczeństwo polityczne są głównymi czynnikami wpływającymi na decyzję o wybraniu Szwajcarii jako miejsca swojej działalności finansowo-inwestycyjnej. Zdeponowane środki finansowe w Szwajcarii są po prostu bezpieczne jak nigdzie indziej na świecie.

Aktualny trend w świecie finansów dowodzi, iż Polacy lokują w szwajcarskich bankach pieniądze zarobione głównie w Polsce. Przeznaczenie tych finansów jest różne. A to stanowią one zabezpieczenie w formie oszczędności, a to znów stanowią kapitał, który zostanie ponownie zainwestowany. Najczęściej kapitał ulokowany w Szwajcarii reinwestuje się zagranicą (np. w Polsce).

Szwajcarskie prawo wychodzi naprzeciw inwestorom i finansistom oferując możliwość otwarcia szwajcarskiego holdingu, w skład którego wchodzą różne firmy powiązane ze sobą kapitałowo i osobowo. W ten oto sposób Polak zakładający w Szwajcarii firmę, spółkę, czy też od razu holding, może nabywać udziały w różnych przedsięwzięciach gospodarczych nastawionych na sukces i zarabianie pieniędzy. To co do tej pory wydawało się być zarezerwowane tylko dla grubych rekinów biznesu staje otworem już dla biznesmenów dysponujących kapitałem nieco powyżej 100.000 CHF.

Opracowanie własne.


Czas na rozliczenie szwajcarskiego podatku

Do kiedy składać zeznanie podatkowe w Szwajcarii ? To pytanie zadaje sobie wielu obcokrajowców rozpoczynających dopiero zatrudnienie. W szwajcarskim prawie podatkowym kwestia okresu, w którym należy rozliczyć się z fiskusem z uzyskanych dochodów, została jasno sprecyzowana w obowiązujących przepisach.

Roczną deklarację podatkową z uzyskanych na terenie Szwajcarii dochodów należy złożyć do 31 marca za rok poprzedni. Kto z podatników nie uczynił tego w wymaganym przepisami okresie do 31.03, ten może zawnioskować o wydłużenie okresu do 30 września tego samego roku. Aby jednak wydłużenie terminu stało się skuteczne, należy przedłożyć administracji podatkowej specjalny wniosek, w którym trzeba wyjaśnić powód, dla którego podatnik nie mógł złożyć deklaracji w zwyczajowo przyjętym terminie określonym na koniec marca. Ponadto podatnik musi zadeklarować, iż już na pewno złoży do 30.09 deklarację wymaganą przepisami prawa.

Teoretycznie można przedłużyć okres rozliczeniowy poza 30 września, ale wniosek taki wiąże się z opłatą skarbową, którą ponosi podatnik. Podobnie ma się rzecz w sytuacji, gdy podatnik składa drugi wniosek o przedłużenie terminu na złożenie rocznej deklaracji podatkowej z uzyskanych w roku poprzednim dochodów. Drugie przedłużenie terminu wiąże się tak samo z opłatą skarbową.

W Szwajcarii istnieją gminy, które wręcz nie przedłużają terminu na złożenie rocznej deklaracji poza 30 czerwca. A już na pewno wszyscy przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą powinni rozliczyć się w tym terminie ze skarbówką.

Urzędnicy szwajcarscy są bardzo dokładni i bardzo mało elastyczni jeśli chodzi o terminy. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest rozliczenie się z uzyskanych w Szwajcarii dochodów faktycznie do 31 marca za rok poprzedni.

Jeżeli pracownik zagraniczny, przykładowo pracownik z Polski, kończy pracę w Szwajcarii i ma zamiar opuścić kraj, to powinien niezwłocznie zawiadomić o takim zamiarze władze administracyjne. Chodzi w tym przypadku o rozliczenie się z uzyskanych w Szwajcarii dochodów. Gdyby kończący pracę pracownik nie poinformował w ciągu 30 dni o zakończeniu zatrudnienia, to zostałaby nałożona na niego kara finansowa.

Opracowanie własne.


Praca i pobyt Polaka w Szwajcarii

Polacy mogą swobodnie przemieszczać się po Szwajcarii, a także wykonywać działalność zarobkową. Szwajcarski rynek pracy otwarł się dla Polaków w dniu 01.05.2011. Jednak podjęcie pracy wiąże się z załatwieniem formalności urzędowych, gdy potencjalny pracownik pragnie zostać w Szwajcarii dłużej, niż na okres 3 miesięcy.

Polscy pracownicy są już podobnie traktowani w Szwajcarii, jak wielu innych obywateli unijnych. Kto chce dłużej popracować w kraju Helwetów, ten powinien wraz z zameldowaniem się złożyć wniosek o zezwolenie na pobyt i takie zezwolenie otrzyma. Do wniosku należałoby załączyć kopię umowy o pracę z pracodawcą szwajcarskim lub zaświadczyć, iż ma się wystarczające środki finansowe pozwalające na utrzymanie się w Szwajcarii. Zawarcie umowy o pracę daje jednocześnie Polakowi prawo do zezwolenia na pobyt. Czyli jeżeli ktoś znajdzie pracę w Szwajcarii, to podejmuje tam całkowicie legalnie pracę, a wspomniane zezwolenie to czysta formalność. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej sprawa jest jeszcze klarowniejsza, gdyż prowadzenie samodzielnej działalności zarobkowej (firmy) nie wymaga żadnego zezwolenia. W ciągu 14 dni od rozpoczęcia pobytu w Szwajcarii należy odwiedzić Urząd Meldunkowy w celu zameldowania się.

Zezwolenie na pracę udzielone automatycznie Polakowi po przedstawieniu przez niego umowy o pracę wydawane jest na okres obowiązywania umowy. Pierwsze zezwolenie przyznaje się najczęściej maksymalnie na czas 1 roku w przypadku umowy o pracę zawartej na 12 miesięcy. Gdyby pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o pracę na czas nieokreślony i jednocześnie zadeklarował chęć długoterminowego zatrudnienia, to wtedy zezwolenie na pracę otrzymuje się nawet na 5 lat. Po upływie tego okresu znów przedłuża się zezwolenie na pracę o kolejnych 5 lat. Polak może także przyjechać do Szwajcarii tylko w celu poszukiwania pracy i jako osoba poszukująca zatrudnienia otrzyma zezwolenie na pracę dopiero po 3 miesiącach, a więc wtedy gdy już znajdzie chętnego pracodawcę. Posiadanie polskiego obywatelstwa stwarza po 2011 roku wiele możliwości pracownikom, którzy są bardziej elastyczni wobec szwajcarskich przepisów prawa pracy.

Wprawdzie do roku 2014 Szwajcarzy zastrzegli sobie już w trakcie negocjacji z Unią Europejską, iż po otwarciu swojego rynku pracy dla polskich pracowników mogą wprowadzać limity zatrudnienia, to jednak z braku u siebie fachowców jest bardzo mało prawdopodobne, aby z takich limitów skorzystali.

Polacy na zasadzie samo-zatrudnienia mają prawo do pro­wadzenia działalności gospodarczej w Szwajcarii. Muszą w tym celu złożyć tylko wniosek o zezwolenie na pobyt dla prowadzących działalność. Jeśli Polak udokumentuje (np. umową zlecenia, umową o dzieło), że faktycznie utrzyma się w Szwajcarii dzięki firmie, to otrzyma zezwolenie na prowa­dzenie działalności gospodarczej na 5 lat.

Szwajcarskie prawo wyróżnia następujące dokumenty pobytowe:

L – krótkoterminowe zezwolenie na pracę na okres 12 mie­sięcy

B – początkowe zezwolenie na pobyt do 5 lat

C – zezwolenie na osiedlenie się w Szwajcarii

G – przygraniczne zezwolenie na pracę

Opracowanie własne na podstawie informacji administracji federalnej.

 

 

 

 


Wypożyczanie pracowników do Szwajcarii

Polskie agencje pracy nie mogą wypożyczać szwajcarskim przedsiębiorcom pracowników bez posiadania stosownych uprawnień nabytych w Szwajcarii. Konfederacja szwajcarska nie należy bowiem do Unii Europejskiej.

Polskie uprawnienia nie obejmują w tym przypadku terytorium szwajcarskiego, więc polscy przedsiębiorcy z branży pracy czasowej są zobligowani do wystąpienia o szwajcarskie uprawnienia w zakresie pośrednictwa pracy i wypożyczania personelu pracowniczego.

Szwajcarska ustawa o pośrednictwie pracy i wypożyczaniu personelu nakłada na agencje pracy obowiązek zarejestrowania działalności gospodarczej w Szwajcarii w formie rejestracji dokonanej do rejestru handlowego (szwajcarski KRS). Sąd Rejestrowy odmówi rejestracji firmy z siedzibą zagranicą. Z tego powodu pośrednictwo pracy w Szwajcarii jest tylko możliwe posiadając na miejscu firmę i aby działać trzeba ją tam założyć.

Przy tej okazji warto zaznaczyć, iż wszystkie firmy niezależnie od ich formy prawnej, muszą zostać zarejestrowane w Sądzie Rejestrowym, jeżeli ich obrót wynosi 100.000 franków szwajcarskich.

W przypadku wypożyczania pracowników bez stosownych szwajcarskich uprawnień pośrednikowi pracy grozi kara grzywny w wysokości do 100.000 franków szwajcarskich, natomiast pracodawcy przyjmującemu od pośrednika niemającego wymaganych prawem uprawnień grozi kara w wysokości do 40.000 franków szwajcarskich.

Opracowanie własne na podstawie szwajcarskiej ustawy o pośrednictwie pracy i wypożyczaniu personelu.


System podatkowy w Szwajcarii

Szwajcarski system podatkowy należy do jednych z najbardziej skomplikowanych na świecie. Powodem takiego stanu rzeczy są zróżnicowane stawki podatkowe w różnych częściach kraju. Z drugiej strony Szwajcaria zachęca wielu zagranicznych podatników, gdyż niektóre z obowiązujących stawek podatkowych są niezwykle atrakcyjne.

W Szwajcarii występują 3 rodzaje podatku dochodowego:

  • komunalny
  • kantonalny
  • federalny

Każdy z 26 szwajcarskich kantonów ustala swoją stawkę podatku obowiązującą w kantonie. Dokładnie tak samo czynią szwajcarskie gminy, które na swoim obszarze również wprowadzają określoną przez siebie wysokość należnego do zapłacenia podatku i co gmina jest on zróżnicowany. Od 2001 roku obowiązuje w Szwajcarii ustawa o harmonizacji podatków (StHG), której celem było formalne zharmonizowanie podatków obowiązujących we wszystkich kantonach. Jednak do dnia dzisiejszego w Szwajcarii istnieją różne stawki podatkowe i różne wysokości świadczeń socjalnych. Każdy z kantonów ma swoją własną ustawę podatkową, która obciąża dochody i majątek. Federalny system podatkowy w Szwajcarii wpływa na konkurowanie pomiędzy różnymi kantonami.

Szwajcarska konstytucja federalna w artykule 127 określa podstawy opodatkowania według następujących zasad:

A) Zasada legalności, wg której ustawa podatkowa musi zdefiniować:

–  przedmiot opodatkowania,

– krąg podatników objętych obowiązkiem podatkowym,

– wymiar opodatkowania.

B) Zasada równości wobec prawa, wg której przepisy podatkowe muszą określić:

– ogół opodatkowania,

– jednolitość opodatkowania,

– opodatkowanie według potencjału gospodarczego.

C) Zakaz podwójnego opodatkowania pomiędzy kantonami.

W Szwajcarii występują zarówno podatki bezpośrednie, jak i pośrednie. Podatki bezpośrednie pobierane są przez kantony, gminy oraz federację (państwo szwajcarskie).

Podatki bezpośrednie pobiera się od:

• dochodu osób fizycznych

• majątku osób fizycznych

• zysku firm

• kapitału firm

Rodzaje podatków bezpośrednich:

• podatek dochodowy

• podatek od zysku

• podatek obrachunkowy

• opłaty skarbowe

Podatek od dochodu i majątku nakłada się w Szwajcarii w pierwszej kolejności jak nazwa wskazuje na osiągane dochody i zdobyty majątek, ale także nakłada się go na osoby i gospodarstwa domowe, na nieruchomości i zyski z nich czerpane, na darowizny, na spadki, na reklamę, na wygrane w loteriach i na rozrywkę, na kupno i sprzedaż, na samochody, psy i budowle wodne.

Opracowanie własne na podstawie przepisów podatkowych.


Kantony w Szwajcarii

Szwajcaria jest federacją składającą się z 26 kantonów oraz 2.495 gmin. O ile liczba kantonów jest od wielu lat taka sama, to liczba gmin stopniowo spada. Każdy kanton ma swoją własną konstytucję oraz własne urzędy.

Lista szwajcarskich kantonów:

Kanton Zürich (ZH), stolica kantonu Zürich, liczba mieszkańców 1.373.100, liczba gmin 171, język urzędowy niemiecki.

Kanton Bern (BE) , stolica kantonu  Bern, liczba mieszkańców 979.800 , liczba gmin 382, język urzędowy niemiecki i francuski.

Kanton Luzern (LU), stolica kantonu Luzern, liczba mieszkańców 377.600, liczba gmin 87, język urzędowy niemiecki.

Kanton Uri (UR), stolica kantonu Altdorf, liczba mieszkańców 35.400 , liczba gmin 20, język urzędowy niemiecki.

Kanton Schwyz (SZ), stolica kantonu Schwyz, liczba mieszkańców 146.700, liczba gmin 30, język urzędowy niemiecki.

Kanton Obwalden (OW), stolica kantonu Sarnen, liczba mieszkańców 35.600, liczba gmin 7, język urzędowy niemiecki.

Kanton Nidwalden (NW), stolica kantonu Stans, liczba mieszkańców 41.100, liczba gmin 11, język urzędowy niemiecki.

Kanton Glarus (GL), stolica kantonu Glarus, liczba mieszkańców 38.600, liczba gmin 3, język urzędowy niemiecki.

Kanton Zug (ZG) , stolica kantonu Zug, liczba mieszkańców 113.100, liczba gmin 11, język urzędowy niemiecki.

Kanton Freiburg (FR), stolica kantonu Freiburg, liczba mieszkańców 278.500, liczba gmin 165, język urzędowy niemiecki i francuski.

Kanton Solothurn (SO), stolica kantonu Solothurn, liczba mieszkańców 255.300 , liczba gmin 120, język urzędowy niemiecki.

Kanton Basel-Stadt (BS), stolica kantonu Basel, liczba mieszkańców 185.000, liczba gmin 3, język urzędowy niemiecki.

Kanton Basel-Landschaft (BL), stolica kantonu Liestal, liczba mieszkańców 274.500, liczba gmin 86, język urzędowy niemiecki.

Kanton Schaffhausen (SH), stolica kantonu Schaffhausen, liczba mieszkańców 76.400, liczba gmin 27, język urzędowy niemiecki.

Kanton Appenzell Ausserrhoden (AR), stolica kantonu Herisau Trogen, liczba mieszkańców 53.100, liczba gmin 20, język urzędowy niemiecki.

Kanton Appenzell Innerrhoden (AI), stolica kantonu Appenzell, liczba mieszkańców 15.700, liczba gmin 6, język urzędowy niemiecki.

Kanton St. Gallen (SG), stolica kantonu St. Gallen, liczba mieszkańców 478.900, liczba gmin 85, język urzędowy niemiecki.

Kanton Graubünden (GR), stolica kantonu Chur, liczba mieszkańców 192.600, liczba gmin 176, język urzędowy niemiecki, włoski i retoromański.

Kanton Aargau (AG), stolica kantonu Aarau, liczba mieszkańców 612.600 , liczba gmin 219, język urzędowy niemiecki.

Kanton Thurgau (TG), stolica kantonu Frauenfeld, liczba mieszkańców 248.500 , liczba gmin 80, język urzędowy niemiecki.

Kanton Tessin (TI), stolica kantonu Bellinzona, liczba mieszkańców 333.800, liczba gmin 157, język urzędowy włoski.

Kanton Waadt (VD), stolica kantonu Lausanne, liczba mieszkańców 713.300, liczba gmin 326, język urzędowy francuski.

Kanton Wallis (VS), stolica kantonu Sitten, liczba mieszkańców 312.700, liczba gmin 141, język urzędowy niemiecki i francuski.

Kanton Neuenburg (NE), stolica kantonu Neuenburg, liczba mieszkańców 172.100, liczba gmin 53, język urzędowy francuski.

Kanton Genf (GE), stolica kantonu Genf, liczba mieszkańców 457.800, liczba gmin 45, język urzędowy francuski.

Kanton Jura (JU), stolica kantonu Delsberg, liczba mieszkańców 70.100, liczba gmin 64, język urzędowy francuski.

Federacja Szwajcarska (CH), stolica Bern, liczba mieszkańców 7.870.800, liczba gmin 2.495, języki urzędowe niemiecki 63,7%, francuski 20,4%, włoski 6,5% oraz retoromański 0,5%.

Opracowanie własne na podstawie danych statystycznych.