Otwarcie firmy w Szwajcarii

Prowadzenie działalności gospodarczej poprzez szwajcarską firmę jest świetnym rozwiązaniem z uwagi na finanse, podatki, przejrzysty system prawny i prestiż jakim cieszą się szwajcarskie przedsiębiorstwa.

Szwajcarski system prawny działa jak najlepszy szwajcarski zegarek – począwszy od założenia firmy, przez przejęcie przedsiębiorstwa, opodatkowanie, a skończywszy na pomnażaniu zysków. Większość zagranicznych przedsiębiorców wybiera w Szwajcarii spółkę akcyjną, czyli Schweizer AG jako odpowiednią formę prowadzenia biznesu. Wystarczy 1 akcjonariusz do otwarcia spółki akcyjnej. Kapitał zakładowy takiej spółki wynosi 100.000 franków szwajcarskich, co odpowiada ok. 66.000 Euro. Do przejęcia akcji nie jest potrzebny ani udział notariusza, ani zgoda pozostałych akcjonariuszy. W szwajcarskim prawie występuje pojęcie tzw. anonimowego przenoszenia udziałów w spółce, co zapewnia anonimowość nowym wspólnikom przystępującym do spółki. W parze z tym idzie brak obowiązku publikowania danych wspólników, więc mogą być oni naprawdę całkowicie anonimowi.

Inną popularną formą prowadzenia działalności gospodarczej w Szwajcarii jest spółka za ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH), do założenia której wystarcza kapitał o wartości 20.000 franków szwajcarskich (ok. 13.200 Euro), a także zwolniona z obowiązku zebrania kapitału zakładowego spółka kolektywna, której to formie prawnej odpowiada w Polsce spółka cywilna. O ile w GmbH występuje ograniczenie odpowiedzialności do wysokości wkładu, to w spółce kolektywnej wspólnicy odpowiadają całym swoim majątkiem. Podobnie w firmie jednoosobowej, którą także zna szwajcarskie prawo.

Firmę w Szwajcarii warto otworzyć także ze względu na niskie podatki. Wysoka elastyczność podatkowa w Szwajcarii przejawia się tym, iż wysokość należnego do zapłacenia podatku można ustalić drogą negocjacji z urzędnikami skarbowymi. W Szwajcarii bowiem wysokość ostatecznego podatku zależna jest od kantonu, a te rywalizując o pozyskanie inwestorów są w stanie zniżyć obciążenia podatkowe wobec podatników. Już wybierając odpowiedni kanton (np. Zug) opodatkowanie przedsiębiorstwa wyniesie ustawowe 15%. Szwajcarskie firmy mogą nabywać aktywa poza granicami kraju, a to poważny argument przemawiający za tym, aby polscy przedsiębiorcy zakładali firmy w Szwajcarii.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.

Szwajcarska tajemnica bankowa

Posiadanie największego bogactwa jest objęte w Szwajcarii tajemnicą i absolutną dyskrecją. Żadna administracja zagraniczna nie jest w stanie sprawdzić majątku swoich obywateli zgromadzonego w Szwajcarii.

Szwajcarska tajemnica bankowa jest obowiązkiem banków gwarantowanym przez krajowe prawo. Szwajcarskie banki zapewniają swoim klientom dochowanie poufnych informacji bankowych oraz pilnie strzegą sferę prywatności klientów. Pracownicy szwajcarskich banków nie mogą ujawnić jakichkolwiek informacji związanych z klientami banku. Tajemnicę bankową w taki oto sposób definiuje Szwajcarskie Zrzeszenie Bankowe: ,,Klient ma prawo do ochrony swojej gospodarczej prywatności, bank ma zatem obowiązek zachowania dyskrecji wobec wszystkich informacji dotyczących klientów.“

Prawna zasada terytorialności ogranicza szwajcarską tajemnicę bankową do terytorium Szwajcarii, jednakże chroni ona dane bankowe przed dostępem zagranicznych władz (np. polskich władz). Dzięki temu zagraniczne władze skarbowe nie mają dostępu do danych o osobach, które lokują pieniądze w Szwajcarii. Dane bankowe są bowiem danymi poufnymi, które nie mogą być wykorzystane zagranicą. Naruszenie ustawy o tajemnicy bankowej grozi w Szwajcarii wysokimi karami, do kary pozbawienia wolności włącznie. Wysokie kary zabezpieczają przed ewentualnym wyciekiem informacji o klientach szwajcarskich banków. Jakiekolwiek próby uzyskania przez zagraniczne organy lub urzędy informacji o kontach zlokalizowanych w Szwajcarii są zakazane, poza drogą pomocy prawnej. Zasada terytorialna wyraźnie zabrania obcym krajom i ich służbom prowadzenia poszukiwań lub dochodzeń na terenie Szwajcarii i wprowadza surowe kary za kopiowanie i rozpowszechnianie danych klientów, które mogłyby być przekazywane do innych państw i zagranicznych urzędów. Takie uregulowania gwarantują niezwykłą tajemnicę bankową opartą na zasadach dyskrecji i poufności.

Opracowanie własne na podstawie Szwajcarskiego Zrzeszenia Bankowego. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.

Sektor finansowy w Szwajcarii

Szwajcaria słynie na świecie z najlepszego systemu bankowego i bardzo bezpiecznego miejsca lokowania dużych kwot pieniędzy. Dzięki temu stworzyła silne podstawy działania sprawnego sektora finansowego.

Sektor finansowy wraz z bankami i ubezpieczalniami ma dla szwajcarskiej gospodarki narodowej ogromne znaczenie. Jego udział w produkcie krajowym brutto wynosi w zależności od roku od 11% do 15%. W sektorze finansowym pracuje ponad 200 tys. ludzi, z tego w samych tylko bankach ok. 136 tys. osób. To stanowi 6% ogółu wszystkich zatrudnionych w Szwajcarii. Ośrodek finansowy (w tym pracownicy jak i akcjonariusze) szacunkowo płacą razem od 14 do 18 miliardów szwajcarskich franków na poczet bezpośrednich i pośrednich podatków. A to z kolei odpowiada od 12% do 15% wszystkich dochodów podatkowych ze Związków, Kantonów oraz Gmin. Szacuje się, że w Szwajcarii jest ulokowana kwota pieniędzy w wysokości 4 bilionów szwajcarskich franków, z tego 55% ulokowanych pieniędzy nie pochodzi z tego kraju, a jest ulokowana przez osoby zagraniczne. Zgodnie z danymi statystycznymi i różnymi badaniami można przyjąć, iż ok. 80% zainwestowanych pieniędzy w Szwajcarii przez osoby zagraniczne pochodzi od obywateli Unii Europejskiej. Część z tych środków jest legalna, natomiast istnieją podejrzenia, że część ulokowanych w Szwajcarii pieniędzy pochodzi z nieujawnionych źródeł dochodu, a szwajcarskie banki stanowią „przechowalnię” pieniędzy zarobionych na czarno. Banki szwajcarskie można podzielić generalnie na 6 różnych grup banków, a grupami tymi są: duże banki, banki należące do grupy Raiffeisen, banki kantonalne, banki regionalne i kasy oszczędności, banki zarządzające majątkiem i bankierzy prywatni oraz banki zagraniczne.

Opracowanie własne. Wszystkie prawa do artykułu zastrzeżone.

Szwajcarski zasiłek rodzinny na dzieci w Polsce

Zgodnie ze szwajcarską ustawą o zasiłkach rodzinnych Fam ZG, która obowiązuje od 1. stycznia 2009r., zasiłek rodzinny przysługuje w Szwajcarii każdemu pracownikowi posiadającemu pozwolenie na pobyt i mającemu pracę na terenie kraju. Warunkiem do spełnienia jest odpowiedni poziom uzyskiwanych dochodów przez pracowników. Osoba ubiegająca się o zasiłek rodzinny musi zarabiać co najmniej 580 franków miesięcznie lub 6.960 franków rocznie.

W stosunku do krajów UE i EFTA (w tym Polski) zasiłki rodzinne muszą być wypłacane w kraju, w którym praca jest wykonywana i to nawet wtedy, jeżeli osoba uprawniona lub dzieci tej osoby mieszkają w innym kraju (np. dzieci mieszkają w Polsce). Jeżeli oboje rodzice są zatrudnieni, to zasiłki rodzinne na pierwszym miejscu wyrównywane są w kraju zamieszkania dzieci. Jeżeli drugi rodzic jest zatrudniony w innym kraju, a zasiłki rodzinne są wyższe, wtedy dany zasiłek jest tam nadpłacany.

Aby uzyskać szwajcarski zasiłek rodzinny należy złożyć odpowiedni wniosek wraz z wymaganymi dokumentami. Dokumentacja wpływająca na biurka urzędników jest bardzo skrupulatnie sprawdzana i nie może zawierać żadnych błędów, a same dokumenty muszą być bardzo czytelne i profesjonalnie opracowane. Wniosek musi zostać wypełniony komputerowo, a nie np. odręcznie. Zasiłek rodzinny w Szwajcarii może być wypłacany aż do 5 lat wstecz.

Wysokość dodatku jest ustalana indywidualnie w każdym kantonie:

a) dla dzieci poniżej 16 lat dodatek w wysokości od 150 franków szwajcarskich do 200 franków szwajcarskich,

b) dla dzieci w wieku od 16 do 25 lat dodatek edukacyjny wynosi 250 franków szwajcarskich.

Zasiłki rodzinne wypłacane są również na chore dzieci oraz na dzieci niepełnosprawne. Jeśli dziecko jest w trakcie odbywania edukacji, to rodzice będą otrzymywali świadczenie aż do momentu ukończenia edukacji, jednakże maksymalnie do 25 roku życia dziecka. Wtedy to rodzic otrzyma na dziecko tzw. zasiłek edukacyjny. Jeśli zdarzy się sytuacja, że zasiłki będą pobierane mimo tego, iż z określonych przyczyn już nie przysługują (np. z powodu fałszywych oświadczeń lub zakończenie edukacji dziecka), należy liczyć się z tym, iż trzeba będzie zwrócić otrzymane pieniądze wraz z odsetkami.

Opracowanie własne na podstawie szwajcarskiej ustawy o zasiłkach rodzinnych.

Polacy na rynku finansowym w Szwajcarii

Głównym celem przybycia polskich biznesmenów do Szwajcarii jest ulokowanie zarobionych w Polsce lub innym kraju pieniędzy na konto w szwajcarskim banku. Coraz większym zainteresowaniem wśród Polaków cieszy się także otwarcie działalności gospodarczej w celu zarządzania aktywami finansowymi.

Polacy coraz częściej wybierają Szwajcarię jako miejsce, z którego kierują swoimi interesami rozsianymi po całej Europie lub nawet świecie. Przede wszystkim system bankowy gwarantujący tajemnicę bankową, a także bezpieczeństwo polityczne są głównymi czynnikami wpływającymi na decyzję o wybraniu Szwajcarii jako miejsca swojej działalności finansowo-inwestycyjnej. Zdeponowane środki finansowe w Szwajcarii są po prostu bezpieczne jak nigdzie indziej na świecie.

Aktualny trend w świecie finansów dowodzi, iż Polacy lokują w szwajcarskich bankach pieniądze zarobione głównie w Polsce. Przeznaczenie tych finansów jest różne. A to stanowią one zabezpieczenie w formie oszczędności, a to znów stanowią kapitał, który zostanie ponownie zainwestowany. Najczęściej kapitał ulokowany w Szwajcarii reinwestuje się zagranicą (np. w Polsce).

Szwajcarskie prawo wychodzi naprzeciw inwestorom i finansistom oferując możliwość otwarcia szwajcarskiego holdingu, w skład którego wchodzą różne firmy powiązane ze sobą kapitałowo i osobowo. W ten oto sposób Polak zakładający w Szwajcarii firmę, spółkę, czy też od razu holding, może nabywać udziały w różnych przedsięwzięciach gospodarczych nastawionych na sukces i zarabianie pieniędzy. To co do tej pory wydawało się być zarezerwowane tylko dla grubych rekinów biznesu staje otworem już dla biznesmenów dysponujących kapitałem nieco powyżej 100.000 CHF.

Opracowanie własne.

Czas na rozliczenie szwajcarskiego podatku

Do kiedy składać zeznanie podatkowe w Szwajcarii ? To pytanie zadaje sobie wielu obcokrajowców rozpoczynających dopiero zatrudnienie. W szwajcarskim prawie podatkowym kwestia okresu, w którym należy rozliczyć się z fiskusem z uzyskanych dochodów, została jasno sprecyzowana w obowiązujących przepisach.

Roczną deklarację podatkową z uzyskanych na terenie Szwajcarii dochodów należy złożyć do 31 marca za rok poprzedni. Kto z podatników nie uczynił tego w wymaganym przepisami okresie do 31.03, ten może zawnioskować o wydłużenie okresu do 30 września tego samego roku. Aby jednak wydłużenie terminu stało się skuteczne, należy przedłożyć administracji podatkowej specjalny wniosek, w którym trzeba wyjaśnić powód, dla którego podatnik nie mógł złożyć deklaracji w zwyczajowo przyjętym terminie określonym na koniec marca. Ponadto podatnik musi zadeklarować, iż już na pewno złoży do 30.09 deklarację wymaganą przepisami prawa.

Teoretycznie można przedłużyć okres rozliczeniowy poza 30 września, ale wniosek taki wiąże się z opłatą skarbową, którą ponosi podatnik. Podobnie ma się rzecz w sytuacji, gdy podatnik składa drugi wniosek o przedłużenie terminu na złożenie rocznej deklaracji podatkowej z uzyskanych w roku poprzednim dochodów. Drugie przedłużenie terminu wiąże się tak samo z opłatą skarbową.

W Szwajcarii istnieją gminy, które wręcz nie przedłużają terminu na złożenie rocznej deklaracji poza 30 czerwca. A już na pewno wszyscy przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą powinni rozliczyć się w tym terminie ze skarbówką.

Urzędnicy szwajcarscy są bardzo dokładni i bardzo mało elastyczni jeśli chodzi o terminy. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest rozliczenie się z uzyskanych w Szwajcarii dochodów faktycznie do 31 marca za rok poprzedni.

Jeżeli pracownik zagraniczny, przykładowo pracownik z Polski, kończy pracę w Szwajcarii i ma zamiar opuścić kraj, to powinien niezwłocznie zawiadomić o takim zamiarze władze administracyjne. Chodzi w tym przypadku o rozliczenie się z uzyskanych w Szwajcarii dochodów. Gdyby kończący pracę pracownik nie poinformował w ciągu 30 dni o zakończeniu zatrudnienia, to zostałaby nałożona na niego kara finansowa.

Opracowanie własne.

Praca i pobyt Polaka w Szwajcarii

Polacy mogą swobodnie przemieszczać się po Szwajcarii, a także wykonywać działalność zarobkową. Szwajcarski rynek pracy otwarł się dla Polaków w dniu 01.05.2011. Jednak podjęcie pracy wiąże się z załatwieniem formalności urzędowych, gdy potencjalny pracownik pragnie zostać w Szwajcarii dłużej, niż na okres 3 miesięcy.

Polscy pracownicy są już podobnie traktowani w Szwajcarii, jak wielu innych obywateli unijnych. Kto chce dłużej popracować w kraju Helwetów, ten powinien wraz z zameldowaniem się złożyć wniosek o zezwolenie na pobyt i takie zezwolenie otrzyma. Do wniosku należałoby załączyć kopię umowy o pracę z pracodawcą szwajcarskim lub zaświadczyć, iż ma się wystarczające środki finansowe pozwalające na utrzymanie się w Szwajcarii. Zawarcie umowy o pracę daje jednocześnie Polakowi prawo do zezwolenia na pobyt. Czyli jeżeli ktoś znajdzie pracę w Szwajcarii, to podejmuje tam całkowicie legalnie pracę, a wspomniane zezwolenie to czysta formalność. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej sprawa jest jeszcze klarowniejsza, gdyż prowadzenie samodzielnej działalności zarobkowej (firmy) nie wymaga żadnego zezwolenia. W ciągu 14 dni od rozpoczęcia pobytu w Szwajcarii należy odwiedzić Urząd Meldunkowy w celu zameldowania się.

Zezwolenie na pracę udzielone automatycznie Polakowi po przedstawieniu przez niego umowy o pracę wydawane jest na okres obowiązywania umowy. Pierwsze zezwolenie przyznaje się najczęściej maksymalnie na czas 1 roku w przypadku umowy o pracę zawartej na 12 miesięcy. Gdyby pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o pracę na czas nieokreślony i jednocześnie zadeklarował chęć długoterminowego zatrudnienia, to wtedy zezwolenie na pracę otrzymuje się nawet na 5 lat. Po upływie tego okresu znów przedłuża się zezwolenie na pracę o kolejnych 5 lat. Polak może także przyjechać do Szwajcarii tylko w celu poszukiwania pracy i jako osoba poszukująca zatrudnienia otrzyma zezwolenie na pracę dopiero po 3 miesiącach, a więc wtedy gdy już znajdzie chętnego pracodawcę. Posiadanie polskiego obywatelstwa stwarza po 2011 roku wiele możliwości pracownikom, którzy są bardziej elastyczni wobec szwajcarskich przepisów prawa pracy.

Wprawdzie do roku 2014 Szwajcarzy zastrzegli sobie już w trakcie negocjacji z Unią Europejską, iż po otwarciu swojego rynku pracy dla polskich pracowników mogą wprowadzać limity zatrudnienia, to jednak z braku u siebie fachowców jest bardzo mało prawdopodobne, aby z takich limitów skorzystali.

Polacy na zasadzie samo-zatrudnienia mają prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w Szwajcarii. Muszą w tym celu złożyć tylko wniosek o zezwolenie na pobyt dla prowadzących działalność. Jeśli Polak udokumentuje (np. umową zlecenia, umową o dzieło), że faktycznie utrzyma się w Szwajcarii dzięki firmie, to otrzyma zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na 5 lat.

Szwajcarskie prawo wyróżnia następujące dokumenty pobytowe:

L – krótkoterminowe zezwolenie na pracę na okres 12 miesięcy

B – początkowe zezwolenie na pobyt do 5 lat

C – zezwolenie na osiedlenie się w Szwajcarii

G – przygraniczne zezwolenie na pracę

Opracowanie własne na podstawie informacji administracji federalnej.

Wypożyczanie pracowników do Szwajcarii

Polskie agencje pracy nie mogą wypożyczać szwajcarskim przedsiębiorcom pracowników bez posiadania stosownych uprawnień nabytych w Szwajcarii. Konfederacja szwajcarska nie należy bowiem do Unii Europejskiej.

Polskie uprawnienia nie obejmują w tym przypadku terytorium szwajcarskiego, więc polscy przedsiębiorcy z branży pracy czasowej są zobligowani do wystąpienia o szwajcarskie uprawnienia w zakresie pośrednictwa pracy i wypożyczania personelu pracowniczego.

Szwajcarska ustawa o pośrednictwie pracy i wypożyczaniu personelu nakłada na agencje pracy obowiązek zarejestrowania działalności gospodarczej w Szwajcarii w formie rejestracji dokonanej do rejestru handlowego (szwajcarski KRS). Sąd Rejestrowy odmówi rejestracji firmy z siedzibą zagranicą. Z tego powodu pośrednictwo pracy w Szwajcarii jest tylko możliwe posiadając na miejscu firmę i aby działać trzeba ją tam założyć.

Przy tej okazji warto zaznaczyć, iż wszystkie firmy niezależnie od ich formy prawnej, muszą zostać zarejestrowane w Sądzie Rejestrowym, jeżeli ich obrót wynosi 100.000 franków szwajcarskich.

W przypadku wypożyczania pracowników bez stosownych szwajcarskich uprawnień pośrednikowi pracy grozi kara grzywny w wysokości do 100.000 franków szwajcarskich, natomiast pracodawcy przyjmującemu od pośrednika niemającego wymaganych prawem uprawnień grozi kara w wysokości do 40.000 franków szwajcarskich.

Opracowanie własne na podstawie szwajcarskiej ustawy o pośrednictwie pracy i wypożyczaniu personelu.

System podatkowy w Szwajcarii

Szwajcarski system podatkowy należy do jednych z najbardziej skomplikowanych na świecie. Powodem takiego stanu rzeczy są zróżnicowane stawki podatkowe w różnych częściach kraju. Z drugiej strony Szwajcaria zachęca wielu zagranicznych podatników, gdyż niektóre z obowiązujących stawek podatkowych są niezwykle atrakcyjne.

W Szwajcarii występują 3 rodzaje podatku dochodowego:

komunalny
kantonalny
federalny

Każdy z 26 szwajcarskich kantonów ustala swoją stawkę podatku obowiązującą w kantonie. Dokładnie tak samo czynią szwajcarskie gminy, które na swoim obszarze również wprowadzają określoną przez siebie wysokość należnego do zapłacenia podatku i co gmina jest on zróżnicowany. Od 2001 roku obowiązuje w Szwajcarii ustawa o harmonizacji podatków (StHG), której celem było formalne zharmonizowanie podatków obowiązujących we wszystkich kantonach. Jednak do dnia dzisiejszego w Szwajcarii istnieją różne stawki podatkowe i różne wysokości świadczeń socjalnych. Każdy z kantonów ma swoją własną ustawę podatkową, która obciąża dochody i majątek. Federalny system podatkowy w Szwajcarii wpływa na konkurowanie pomiędzy różnymi kantonami.

Szwajcarska konstytucja federalna w artykule 127 określa podstawy opodatkowania według następujących zasad:

A) Zasada legalności, wg której ustawa podatkowa musi zdefiniować:

– przedmiot opodatkowania,

– krąg podatników objętych obowiązkiem podatkowym,

– wymiar opodatkowania.

B) Zasada równości wobec prawa, wg której przepisy podatkowe muszą określić:

– ogół opodatkowania,

– jednolitość opodatkowania,

– opodatkowanie według potencjału gospodarczego.

C) Zakaz podwójnego opodatkowania pomiędzy kantonami.

W Szwajcarii występują zarówno podatki bezpośrednie, jak i pośrednie. Podatki bezpośrednie pobierane są przez kantony, gminy oraz federację (państwo szwajcarskie).

Podatki bezpośrednie pobiera się od:

• dochodu osób fizycznych

• majątku osób fizycznych

• zysku firm

• kapitału firm

Rodzaje podatków bezpośrednich:

• podatek dochodowy

• podatek od zysku

• podatek obrachunkowy

• opłaty skarbowe

Podatek od dochodu i majątku nakłada się w Szwajcarii w pierwszej kolejności jak nazwa wskazuje na osiągane dochody i zdobyty majątek, ale także nakłada się go na osoby i gospodarstwa domowe, na nieruchomości i zyski z nich czerpane, na darowizny, na spadki, na reklamę, na wygrane w loteriach i na rozrywkę, na kupno i sprzedaż, na samochody, psy i budowle wodne.

Opracowanie własne na podstawie przepisów podatkowych.

Kantony w Szwajcarii

Szwajcaria jest federacją składającą się z 26 kantonów oraz 2.495 gmin. O ile liczba kantonów jest od wielu lat taka sama, to liczba gmin stopniowo spada. Każdy kanton ma swoją własną konstytucję oraz własne urzędy.

Lista szwajcarskich kantonów:

Kanton Zürich (ZH), stolica kantonu Zürich, liczba mieszkańców 1.373.100, liczba gmin 171, język urzędowy niemiecki.

Kanton Bern (BE) , stolica kantonu Bern, liczba mieszkańców 979.800 , liczba gmin 382, język urzędowy niemiecki i francuski.

Kanton Luzern (LU), stolica kantonu Luzern, liczba mieszkańców 377.600, liczba gmin 87, język urzędowy niemiecki.

Kanton Uri (UR), stolica kantonu Altdorf, liczba mieszkańców 35.400 , liczba gmin 20, język urzędowy niemiecki.

Kanton Schwyz (SZ), stolica kantonu Schwyz, liczba mieszkańców 146.700, liczba gmin 30, język urzędowy niemiecki.

Kanton Obwalden (OW), stolica kantonu Sarnen, liczba mieszkańców 35.600, liczba gmin 7, język urzędowy niemiecki.

Kanton Nidwalden (NW), stolica kantonu Stans, liczba mieszkańców 41.100, liczba gmin 11, język urzędowy niemiecki.

Kanton Glarus (GL), stolica kantonu Glarus, liczba mieszkańców 38.600, liczba gmin 3, język urzędowy niemiecki.

Kanton Zug (ZG) , stolica kantonu Zug, liczba mieszkańców 113.100, liczba gmin 11, język urzędowy niemiecki.

Kanton Freiburg (FR), stolica kantonu Freiburg, liczba mieszkańców 278.500, liczba gmin 165, język urzędowy niemiecki i francuski.

Kanton Solothurn (SO), stolica kantonu Solothurn, liczba mieszkańców 255.300 , liczba gmin 120, język urzędowy niemiecki.

Kanton Basel-Stadt (BS), stolica kantonu Basel, liczba mieszkańców 185.000, liczba gmin 3, język urzędowy niemiecki.

Kanton Basel-Landschaft (BL), stolica kantonu Liestal, liczba mieszkańców 274.500, liczba gmin 86, język urzędowy niemiecki.

Kanton Schaffhausen (SH), stolica kantonu Schaffhausen, liczba mieszkańców 76.400, liczba gmin 27, język urzędowy niemiecki.

Kanton Appenzell Ausserrhoden (AR), stolica kantonu Herisau Trogen, liczba mieszkańców 53.100, liczba gmin 20, język urzędowy niemiecki.

Kanton Appenzell Innerrhoden (AI), stolica kantonu Appenzell, liczba mieszkańców 15.700, liczba gmin 6, język urzędowy niemiecki.

Kanton St. Gallen (SG), stolica kantonu St. Gallen, liczba mieszkańców 478.900, liczba gmin 85, język urzędowy niemiecki.

Kanton Graubünden (GR), stolica kantonu Chur, liczba mieszkańców 192.600, liczba gmin 176, język urzędowy niemiecki, włoski i retoromański.

Kanton Aargau (AG), stolica kantonu Aarau, liczba mieszkańców 612.600 , liczba gmin 219, język urzędowy niemiecki.

Kanton Thurgau (TG), stolica kantonu Frauenfeld, liczba mieszkańców 248.500 , liczba gmin 80, język urzędowy niemiecki.

Kanton Tessin (TI), stolica kantonu Bellinzona, liczba mieszkańców 333.800, liczba gmin 157, język urzędowy włoski.

Kanton Waadt (VD), stolica kantonu Lausanne, liczba mieszkańców 713.300, liczba gmin 326, język urzędowy francuski.

Kanton Wallis (VS), stolica kantonu Sitten, liczba mieszkańców 312.700, liczba gmin 141, język urzędowy niemiecki i francuski.

Kanton Neuenburg (NE), stolica kantonu Neuenburg, liczba mieszkańców 172.100, liczba gmin 53, język urzędowy francuski.

Kanton Genf (GE), stolica kantonu Genf, liczba mieszkańców 457.800, liczba gmin 45, język urzędowy francuski.

Kanton Jura (JU), stolica kantonu Delsberg, liczba mieszkańców 70.100, liczba gmin 64, język urzędowy francuski.

Federacja Szwajcarska (CH), stolica Bern, liczba mieszkańców 7.870.800, liczba gmin 2.495, języki urzędowe niemiecki 63,7%, francuski 20,4%, włoski 6,5% oraz retoromański 0,5%.

Opracowanie własne na podstawie danych statystycznych.