Aktualności

Obowiązek prowadzącego w Niemczech firmę budowlaną

Przedsiębiorcy, którzy otrzymują rachunki za usługi budowlane, mają szczególny obowiązek – muszą zatrzymać 15% kwoty rachunku i odprowadzić je do Urzędu Skarbowego. Gdyby przedsiębiorca nie dopełnił tego obowiązku, to grozi mu więzienie. Przed obowiązkiem odprowadzenia 15% podatku nie chroni nawet upadłość firmy. Nawet gdyby firma zbankrutowała, to i tak musi podatek odprowadzić.

Są jednak dwa wyjątki, kiedy firma nie musi odprowadzić podatku od usługi budowlanej:

A) jeżeli firma otrzyma z Urzędu Skarbowego zwolnienie z płacenia podatku w formie specjalnego zaświadczenia,

B) jeżeli płatności na firmę za usługi budowlane w skali roku nie przekroczą 5.000 Euro.

Konkretny przykład:

Firma budowlana otrzymuje rachunek za usługi budowlane na kwotę 20.000 Euro. Podatek VAT nie został doliczony do rachunku. Zgodnie z par. 13 niemieckiej ustawy o podatku VAT firma jest zobowiązana do odprowadzenia VATu. Jeżeli firma nie otrzymała z Urzędu Skarbowego zwolnienia z płacenia podatku, to musi zabezpieczyć 15%. Ale to 15% z kwoty brutto, a więc z kwoty 23.800 Euro. Zatem firma zabezpiecza 3.570 Euro.

Podstawa prawna: Orzeczenie Sądu Krajowego w Monachium 18 O 22179/09.

Consulting – to nie jest doradztwo podatkowe

Słowo „Consulting” wywodzi się z języka angielskiego, a w Niemczech jego odpowiednikiem jest „Unternehmensberatung”. Definicja consultingu w niemieckim systemie prawa brzmi następująco:  consulting to doradzanie przedsiębiorstwom w zakresie gospodarczym, technicznym i organizacyjnym. Nad consultingiem nie ma żadnego nadzoru jego działania a jego domeną jest sprzedaż ubezpieczeń, zakładanie firm i rozwiązania internetowe.

Instytut Psychologii Zarządzania w Jenie opisał consulting w swoim naukowym badaniu jednoznacznie:

„Consulting kojarzy się wyłącznie z negatywnymi wiadomościami prasowymi i telewizyjnymi. Consulting ma opinię mało poważnych praktyk biznesowych. Firmy consultingowe są tylko przykrywką szemranych interesów a ich usługi są oparte na przypadkowości i w dużym stopniu szkodzą całej branży.”

To właśnie „consultanci” doprowadzili do kryzysu gospodarczego na świecie doradzając niewłaściwie w kwestiach finansowych.

Consulting nie jest doradztwem podatkowym.

„Steuerberatung” oznacza „doradztwo podatkowe”. Doradztwo podatkowe zgodnie z ustawową definicją to doradzanie w kwestiach podatkowych, sporządzanie deklaracji podatkowych, kontrolowanie decyzji podatkowych i reprezentowanie podatników przed Urzędem Skarbowym. Nad doradztwem podatkowym istnieje nadzór zawodowy i prowadzenie takiej działalności wymaga zezwolenia.

Źródło: Niemiecka ustawa o doradztwie podatkowym. Opracowanie naukowe Instytutu Psychologii Zarządzania dotyczące consultingu.

Zakładowe zabezpieczenie starości

O zakładowym zabezpieczeniu starości mówi się, gdy pracodawca udzieli swojemu pracownikowi zgody na świadczenia opiekuńcze po zakończeniu stosunku pracy. Jest ono regulowane przez prawo emerytur zakładowych (BetrAVG), a wcześniej przez ustawę o ulepszeniu zakładowych zabezpieczeń starości. Dodatkowo zabezpieczenie obejmuje stronę finansową w postaci ochrony podatkowej, aby wzmocnić ten rodzaj opieki na starość.
Ustawa o emeryturach zakładowych przewidziała prawo pracownika do zakładowego zabezpieczenia starości. Polega ono na zamianie wynagrodzenia, czyli najprościej mówiąc rezygnacji z przyszłej wypłaty na rzecz świadczeń opiekuńczych. Wariant ten przynosi zalety podatkowe zarówno dla pracodawcy jak i pracownika, dlatego też cieszy się w Niemczech wzrastającą popularnością.

Zakładowe zabezpieczenie starości może zostać zrealizowane w różnoraki sposób.

Ustawa o emeryturach zakładowych mówi o pięciu możliwych formach:
1. Bezpośrednie zobowiązanie – pracodawca wypłaca z własnych środków emeryturę zakładową swojemu byłemu pracownikowi. Przez to nie musi uiszczać żadnych świadczeń do instytucji, który w przyszłości miałyby wypłacać rentę pracownikowi. Pieniądze te zostają w przedsiębiorstwie.
2.   Kasa emerytalna.
3.   Fundusz emerytalny.
4.   Kasa zapomogowa.
5.   Ubezpieczenie bezpośrednie.

Pracownik w zasadzie nie ma możliwości wyboru formy zakładowego zabezpieczenia starości. Ma on prawo do tego tylko w przypadku, gdy realizacja zabezpieczenia starości następuje poprzez kasę emerytalną, fundusz emerytalny lub ubezpieczenie bezpośrednie w postaci zmiany wynagrodzenia, gdyż spełnia on wtedy wymogi finansowania państwowego.

Problemem zakładowych zabezpieczeń starości mogą okazać się regulacje w przypadku przedwczesnego odejścia z pracy bez wystąpienia konieczności opieki.

Możliwości kontynuowania programu opiekuńczego u nowego pracodawcy – co oznacza dla niego przejęcie zobowiązań – są stale ulepszane przez ustawodawstwo. Jednakże prawo do tego (wyjątek stanowi zmiana wynagrodzenia) zostaje zapewnione dopiero po upływie pewnego terminu (prawnie nie może on stracić na ważności). Jednak przy zbyt przedwczesnej zmianie może przepaść nawet całe prawo pracownika do opieki. Dla zobowiązań, które zostały udzielone po 31. grudnia 2000 termin wynosi 5 lat. Dodatkowo osoba musi w momencie odejścia z pracy mieć ukończone 30 lat. Dotyczy to przyznanych zobowiązań do 31. grudnia 2008. Zaś od 1. stycznia 2009 granica wiekowa została zmniejszona do 25 roku życia.

Prawo do świadczenia jest skierowane ostatecznie zawsze przeciwko pracodawcy, także wtedy, gdy została wybrana eksternistyczna forma zakładowych zabezpieczeń starości (odpowiedzialność osobista wspólnika za zobowiązania spółki).

W przypadku ogłoszenia upadłości przez pracodawcę świadczenie opiekuńcze gwarantuje Związek Zabezpieczeń Emerytalnych. Kasy Emerytalne i bezpośrednie ubezpieczenia w najczęstszych przypadkach zajmują się roszczeniami prawnymi, w taki sposób, że podmiot odpowiedzialny za zapewnienie świadczeń opiekuńczych w przypadku utrzymującej się niewypłacalności pracodawcy nie musi być angażowany w przypadku upadłości.

Opracowanie własne na podstawie niemieckiej ustawy o zakładowym zabezpieczeniu starości.

 

Statystyki dotyczące zakładowego zabezpieczenia starości

W Niemczech 38% pracowników odkłada poprzez pracodawcę swoje pieniądze na emeryturę. Taka forma zabezpieczenia życia na starość to tzw. zakładowe zabezpieczenie starości.

W przedziale wiekowym 40-49 lat grupa ta jest już nieco większa i sięga 52%.

Z kolei niewielu młodych pracowników – do lat 29 – korzysta z tej możliwości. W tej grupie wiekowej jedynie 22% pracowników odkłada pieniądze na emeryturę na starość.

Wyżej wspomniana forma zabezpieczenia życia na starość pracownika zatrudnionego w Niemczech ma dwie różne formy:

a) pracodawca opłaca pracownikowi składki na zakładowe zabezpieczenie starości,

b) pracownik sam z własnej kieszeni opłaca składki na zakładowe zabezpieczenia starości.

Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku, pracownik sporo zyskuje na podatkach.

Źródło: Badania Gothaer Versicherungen Köln.

Współfinansowanie zatrudnienia starszych pracowników

Osoby wyjeżdżające do pracy w Niemczech i mające pow. 50 lat powinny pamiętać, że pracodawca niemiecki ma bardzo wiele możliwości dofinansowania stanowiska pracy osób pięćdziesięcioletnich oraz starszych. Dofinansowanie stanowiska pracy dotyczy także osób, które nie posiadają prawa do pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Zakłady pracy w Niemczech zatrudniające pracowników pow. 50 lat otrzymują:

* dodatek do wynagrodzenia w wys. 30% – 50% pensji pracownika (co roku spada o 10%)

* dodatek jest wypłacany do pensji przez okres 3 lat

* stosunek pracy pomiędzy pracownikiem pow. 50 lat a pracodawcą musi trwać min. 1 rok

Źródło: Dodatek na zintegrowanie pracownika

Pieniądze dla pracowników pow. 50 lat

Aby utrzymać miejsca pracy w Niemczech osób powyżej 50-roku życia, ustawodawca przewidział cały pakiet pomocy dla pracodawców, którzy zatrudniają osoby po pięćdziesiątce. W momencie zatrudnienia osoby starszej do wynagrodzenia zasadniczego dodaje się dodatek z publicznej kasy.

Warunki jakie trzeba spełnić, aby otrzymać dodatek pieniężny to : a) min. 50 lat, b) pobierać zasiłek dla bezrobotnych, c) do końca prawa do zasiłku dla bezrobotnych musi zostać przynajmniej 120 dni, d) nowa praca musi być gorzej opłacana niż poprzednia.

Jeżeli powyższe przesłanki zostaną spełnione, to pracownik i pracodawca otrzymują:

* wyrównanie różnicy 50% w pierwszym roku zatrudnienia

* wyrównanie w wysokości 30% do wynagrodzenia netto w drugim roku zatrudnienia

* składka emerytalna ubezpieczenia jest płacona w wysokości 90%

* prawo do zasiłku wynosi 2 lata, jest jednak dla pracownika odnawialne, a pracodawca może wnioskować o dodatek na większą ilość pracowników.

Opłaca się zatem zatrudniać pracodawcom pracowników powyżej 50 lat.

Źródło: Inicjatywa programowa plus 50 dot. zatrudniania starszych pracowników.

Pieniądze dla pracowników pow. 50 lat

Aby utrzymać miejsca pracy w Niemczech osób powyżej 50-roku życia, ustawodawca przewidział cały pakiet pomocy dla pracodawców, którzy zatrudniają osoby po pięćdziesiątce. W momencie zatrudnienia osoby starszej do wynagrodzenia zasadniczego dodaje się dodatek z publicznej kasy.

Warunki jakie trzeba spełnić, aby otrzymać dodatek pieniężny to : a) min. 50 lat, b) pobierać zasiłek dla bezrobotnych, c) do końca prawa do zasiłku dla bezrobotnych musi zostać przynajmniej 120 dni, d) nowa praca musi być gorzej opłacana niż poprzednia.

Jeżeli powyższe przesłanki zostaną spełnione, to pracownik i pracodawca otrzymują:

* wyrównanie różnicy 50% w pierwszym roku zatrudnienia

* wyrównanie w wysokości 30% do wynagrodzenia netto w drugim roku zatrudnienia

* składka emerytalna ubezpieczenia jest płacona w wysokości 90%

* prawo do zasiłku wynosi 2 lata, jest jednak dla pracownika odnawialne, a pracodawca może wnioskować o dodatek na większą ilość pracowników.

Opłaca się zatem zatrudniać pracodawcom pracowników powyżej 50 lat.

Źródło: Inicjatywa programowa plus 50 dot. zatrudniania starszych pracowników.

 

Nowe dowody osobiste

Od dnia pierwszego listopada 2010 pojawią się w Niemczech nowe dowody osobiste. Opłaty za ich wystawienie będą wynosiły odpowiednio:

osoby pow. 24 lat – 28,80 Euro

osoby do 24 lat – 19,80 Euro

osoby pomiędzy 16 a 18 lat – bez opłat

przejściowy dowód osobisty – 10 Euro

Podstawa prawna: Rozporządzenie w/s opłat za nowe dowody osobiste

Doradca rozlicza w domu – podatnik otrzymuje mniej pieniędzy

Dojazd doradcy do klienta nie zapewnia odpowiednich warunków do świadczenia doradztwa, a samochód nie stanowi mobilnego biura – uznał Finanzgericht w orzeczeniu z 27.11.2009.

Oznacza to, że jakiekolwiek formy oferowania dojazdu do klienta w celu rozliczenia go z podatku są nielegalne i stanowią pogwałcenie prawa.

Doradca podatkowy jest zobowiązany przepisami prawnymi do posiadania własnego biura (absolutnie poza domem mieszkalnym) oraz do zapewnienia w biurze warunków do przeprowadzania poufnych rozmów. Dodatkowo musi zapewnić bezpieczeństwo przechowywania dokumentów.

Ważne:

Jeżeli podatnik zgodzi się na rozliczenie podatku w domu – zarówno w domu doradcy, jak i we własnym domu – to nie przysługują mu pieniądze, o których mówi orzeczenie OLG Celle z 03.02.2010.

A więc rozliczając się metodą domową podatnikowi według prawa należy się mniej pieniędzy !

Nie warto zatem rozliczać się u osób, które rozliczają po domach, gdyż finansowo się to nie opłaca. Kto rozlicza się tzw. metodą „w domu”, ten świadomie rezygnuje z części należnych mu pieniędzy.

Podstawa prawna:
FG Rheinland-Pfalz, vom 27.11.2009, Az. 4 K 1195/09
OLG Celle, Urteil vom 03.02.2010, Az. 3 U 194/09.

Targi dydaktyczne w Köln

W dniach od 16 do 20 marca 2010 odbywają się w Köln największe w Europie targi dydaktyczne, noszące nazwę Didacta.

Wydawnictwa akademickie posiadają na targach swoje stanowiska, w których informują o najnowszych narzędziach z zakresu podatków, prawa oraz finansów.  

W hali numer 6 F58 można zapoznać się z modelami oszczędzania oraz ze wskazówkami finansowymi dotyczącymi Homebanking 2010.

Źródło:
Pressemitteilung Didacta 2010

Doradca podatkowy musi mieć własne biuro

Doradca podatkowy po rozpoczęciu działalności gospodarczej od razu musi dysponować własnym biurem, które służy do obsługi klientów.  
Akwizytorzy, którzy zbierają dokumenty po domach i świadczą doradztwo, to zwykli oszuści. Ustawa definiuje wyraźnie, iż wykonywanie zawodu doradcy na podstawie § 58  jest związane z posiadaniem własnego biura, które musi być utrzymywane.

Podstawa prawna:
§ 34 Zawodowe przedstawicielstwo, kolejne biura doradcze. Ustawa o zawodzie doradcy podatkowego z 4. listopada 1975 (Dziennik Ustaw I S. 2735)
§ 34 Berufliche Niederlassung, weitere Beratungsstellen. Steuerberatungsgesetz vom 4. November 1975 (BGBl. I S. 2735) mit späteren Änderungen